Hoi!

Zoals ik in mn vorige verhaal vertelde zouden we ´s morgens om 5 uur met de bus rechtstreeks naar Cobán reizen met het openbaar vervoer (minibusje) We zijn er maar vanuit gegaan dat dat verhaal over de wegopbreking van 3 maanden onzin was. Wat uiteindelijk ook bleek, want we hebben geen enkele wegopbreking gehad onderweg :-) We konden ons al niet voorstellen dat er 3 maanden lang niemand langs zou kunnen aangezien dit de enige weg is vanuit de bergen naar Cobán. Om kwart over 4 liepen we met onze rugtassen op de rug richting een tankstation vanwaar de bus zou vertrekken. Je staat er versteld van hoeveel mensen er om kwart over 4 ´s morgens (´s nachts!) al op een bus staan te wachten!! Gelukkig kwam er meteen al n mannetje naar ons toe die vroeg of we naar Cobán moesten, dat betekende dat we op de goede plek waren. Ook hij zei dat de bus rechtstreeks naar Cobán zou gaan. Jippie!! Wat n geluk, we hoefden dus helemaal niet over te stappen of lang te
wachten met onze tassen. Gelukkig waren we ook de enige toerist in het busje dus zouden we niet zo opvallen. We twijfelden of we wel met openbaar vervoer moesten gaan ivm berovingen etc. Maar het is gewoon 10 keer zo goedkoop en zo´n luxe toeristenbus leek ons veel opzichtiger dan zo´n sjoemelig vies klein busje :-) Het was een hele leuke weg langs bergdorpjes en een mooie omgeving. We waren natuurlijk de eersten in het busje ´s morgens maar tegen n uur of 8 hebben we een record aantal mensen in het busje geteld. Het busje is normaal gesproken (in Europa) bestemd voor ongeveer 9 klanten maar in Guatemala halen ze het onderste uit de kan; er zaten tegen 8 uur 25 mensen in ons busje gepropt ha ha!!! GEWELDIG!! We lagen echt helemaal in een deuk!

Tegen half 10 kwamen we in Cobán aan. Vanuit Cobán moesten we nog weer een busje nemen naar Lanquin, dit duurde ongeveer 2 uur(toen zaten we gelukkig met iets minder mensen in het busje: n stuk of 16 :-)). Tegen half 1 ´s middags werden we precies voor ons hostal afgezet. Zo´n spannend verhaal was dit niet hè hi hi, net GTST waarbij de cliffhangers ook altijd spannender zijn dan het vervolgverhaal :-))

We hadden al veel backpackers over dit hostal gehoord (¨El Retiro¨) en het was een geweldig advies! We hebben lekker luxe gedaan en een eigen houten hutje genomen mét hangmat voor de deur, heerlijk! Alles is van hout gemaakt; het restaurant, de receptie, de douches en wc´s en de dorms. Alles is gebouwd op een mooie groene heuvel met uitzicht op de rivier Cahabón. Aan de andere kant van de rivier zijn mooie groene bergen met grazende koeien. Perfect uitzicht vanuit de hangmat!

De volgende dag hebben we de tour naar de Marías grotten en Semuc Champey gedaan. We vetrokken staand in een truck met grote laadbak hi hi. Gelukkig duurde de rit maar 45 minuten want je traint je biceps wel hoor met je vasthouden aan de stangen in de scherpe bochten en de berg op ha ha! Als eerste kregen we allemaal een kaars en moesten we in onze badkleding de grot in. We wisten eigenlijk niet zo goed wat deze tour door de grot ging inhouden. Deze grotten zijn gevuld met water, sommige konden we helemaal niet staan en moesten we zwemmend met het kaarsje in de handen naar de overkant. Af en toe waren er hele steile ladders (of een klimtouw voor de liefhebbers) om naar een andere verdieping van de grot te komen. T was best eng in het begin om zo in het pikkedonker door het water te waden. Ok, we hadden een kaars bij ons, maar zo heel veel licht geeft dat ook niet hoor. Op een gegeven moment hoorden we gepiep boven in de grot: vleermuizen, ieks!!! T was
hartstikke leuk en ook wel n beetje spannend om door deze grotten te gaan!

Na de grotten gingen we Semuc Champey. Semuc Champey is echt een natuur wonder! Boven op de rivier hebben zich limestone terrassen gevormd die perfect zijn om in te zwemmen en er ook nog eens super mooi uitzien. Als eerste hebben we een pittige klim door de jungle (je kon weer brulapen horen! Maar helaas niet gespot) naar boven gemaakt om de natuurlijke baden van bovenaf te bewonderen. Wauw, wat een supermooi gezicht!! Helaas was t zonnetje ff verdwenen, maar zelfs nu was het water prachtig groen gekleurd! Er zijn n stuk of 7 baden die in elkaar over lopen. Zo mooi!
Daarna zijn we naar de baden gegaan en hebben we er lekker in gezwommen en gegeten.

De gids nam ons nog mee naar watervallen en er was een grot onder de baden vanaf waar je in de rivier kon springen (3 meter hoog) Zag er eng uit, niet de hoogte zo zeer maar als je te ver of te hoog sprong lag je boven op de rotsen. Ook al zijn wij natuurlijk normaal gesproken gigantische dare-devils (ahum...) deze spannende sprong hebben we overgeslagen :-)
Toen we op de terugweg over een hele hoge brug reden deed de gids nog ff voor hoe je vanaf de bovenkant van de brug (10 meter hoog! en het water was niet heel diep!) de rivier in kon springen. Wat eng!!! Je snapt wel: ook deze adrenalinekick hebben we aan ons voorbij laten gaan....

De tour naar de grotten en de baden van Semuc Champey was echt n geweldige belevenis. Dit, samen met genieten van de stilte, het uitzicht, muziek luisteren, luieren en kletsen in de hangmat waren het weer een paar heerlijke dagen.

Nu op weg naar nog meer relaxen in het stadje Livingston aan de Caribbische zee!

ps. er komen snel nieuwe foto´s hoor maar we moeten eerst wat oude foto´s verwijderen :-)