Buenos días,

Vanuit Antigua namen we afgelopen maandag (2e Paasdag) de bus naar Panajachel aan het Lago Atitlán. In de bus zat een ander Nederlands stel die ook naar Panajachel gingen. Gezellig gekletst de hele weg en samen in Panajachel een hostal genomen en 's avonds samen uit eten geweest. Rob & Marlous bleken ongeveer hetzelfde als wij te willen gaan doen, namelijk een paar dorpjes langs het meer bekijken en dan door naar Nebaj in de hooglanden. Volgende dag hebben we samen de chickenbus genomen richting een uitkijkpunt op het meer. Helaas was het hartstikke mistig/heiïg en konden we niet ver kijken. Heel jammer, want ik denk dat als het zicht goed is dat je echt n prachtig uitzicht hebt op het meer en alle omliggende bergen en vulkanen... Maar ja, het moest n keertje tegen zitten met het weer hè, t kon ook niet 6 maanden lang goed gaan :-) Dit was trouwens onze eerste ervaring met de chickenbus. Chickenbussen zijn oude Amerikaanse of Canadeze schoolbussen die geweldig zijn opgeknapt! Ze zijn spotgoedkoop maar meestal helemaal volgepropt van voor naar achteren. En er zitten chauffeurs tussen! Zo ook deze chauffeur: hij scheurde als n idioot door de bochten, elke keer als we door de bocht gingen hadden we het gevoel dat de bus zo naar rechts zou omvallen. Nou was dat de heenweg nog niet zo erg aangezien er n stevige bergwand naast de weg zat, maar ik begon hem toch wel n beetje te knijpen voor de terugweg want dan hadden we de afgrond naast ons. Er zat n heel schattig jongetje voor me in de bus de terugweg en kon hij niet tegen kietelen waardoor ik mooi werd afgeleid en heb ik niks meegekregen van al die enge bochten. Gelukkig was deze chauffeur wel voorzichtig en ging rustiger door de bochten.

Na de lunch ( Nachos met guacamole en fajitas mmmmmmm!!! ) hebben we met zn viertjes de boot naar een ander dorpje aan het meer genomen: San Marcos. Dit scheen 1 van de mooiste dorpjes te zijn rond het meer. Na 3 kwartier kwam San Marcos in zicht. San Marcos is een the-place-to-be als je n hippie bent. Dat was meteen te zien, overal werden yoghalessen gegeven, allerlei soorten bijzondere massages, holistic centres en andere spirituele therapiën en cursussen. San Marcos is n heel klein dorpje zonder straatnamen en huisnummers. We kwamen meteen in een compleet andere wereld terecht dan Panajachel. Panajachel bestond voornamelijk uit veel verkeer, drukte, hostels en souvenierkraampjes en San Marcos alleen maar uit mooie houten hutjes/hostals met rieten daken, relaxte mensen en stilte (behalve 's ochtends om 20 over 6 wanneer de plaatselijke evangelische dominee zijn ei kwijt moest door de microfoon...). We hadden meteen het gevoel in een tropisch jungle dorpje te zijn beland. Echt geweldig om daar een paar daagjes rond te hangen. We hebben n beetje rondgeslenterd, praatje hier en daar gemaakt en verrukkkelijk gegeten in het restaurant van ons hostel!!! (Paco Real)

Woensdag hebben we lekker zitten kletsen op de rotsen aan het rand van het meer. Rob, Marlous en Gerben hebben van een rots afgesprongen en was het volgens R&M lekker water en volgens Gerben koud water:-) 's Avonds weer lekker gegeten en de tas weer ingepakt voor onze overtocht naar een ander dorp gelegen aan het meer San Pedro la Laguna met de ijdele hoop dat het weer de volgende dag toch iets beter zou zijn en we eindelijk zouden kunnen gaan genieten van het mooie uitzicht op het meer en vulkanen. San Pedro ligt maar +/- 10 minuutjes varen van San Marcos maar is een compleet ander dorp. San Pedro is veel groter, is toeristischer (maar nog niets vergeleken bij Panajachel) en is veel minder idyllisch. We hadden via andere backpackers gehoord dat er een hostal was met een hot tub en dat leek ons wel wat maar helaas er was geen plek voor ons vieren. Een ander heel mooi hostel gevonden met een hele gezellig tuin met kampvuur en kaarsjes, loungemuziek en lekker eten. 'S middags na t lunchen n beetje rondgeslenterd,en marktkraampjes bekeken en twee uur op het meer gekayakt.Het kayak-en was ook hartstikke leuk om te doen en onderweg heel wat vissers in houten bootjes met 1 vislijntje gezien en nog een paar pelikanen. Veel mensen wassen zich in het meer, zo'n maf gezicht dat je langs kayakt en je ziet ineens n man in zn onderbroek in het water staan met zn hoofd vol met shampoo. Echt heel veel vrouwen waren kleding aan het wasseen in het meer en lopen dan met de gewassen kleding in een bak op hun hoofd terug naar huis. Het lijkt of je jaren terug gaat in de tijd. Oh ja, dat is ook zo'n mooi gezicht hier in Guatemala; bijna alle vrouwen die traditionele kleding dragen lopen met hele gevaartes op hun hoofd rond. Coca-Colaflessen, manden met tortillas, maisbladeren, houttakken en de boodschappen! Ziet er echt geweldig uit!

's Avonds heeft Gerben z´n eerste schaakles gehad van Rob, dus misschien kunnen we ons schaakbordje uit Peru ooit gaangebruiken.Ook nog nbusje geregeld naar Nebaj, wat heel erg lastig was. We hadden met een man op straat afgesprokken dat we de volgende dag om 10 uur zouden worden opgehaald door een minibusje en dat die ons rechtstreeks naar Nebaj zou brengen. Tegen half 11 kwam ons mannetje van de straat aanzetten met n oude taxi! Zijn busje had héél toevallig gisteravond een ongelukje gehad en werd nu gerepareerd. Omdat we 3 grote rugtassen bij ons hadden, hadden we geen zin om als sardientjes in blik 4 uur in zo'n auto te zitten. Gelukkig konden we tegen 12 uur nog vertrekken met een busje van een reisbureau.

Het meer heeft ons een aantal heerlijke relaxte dagen gegeveven, echt n heerlijke plek om lekker rond te hangen! Maar na deze chill-stand werd het tijd voor weer iets actievers dus gingen we op weg naar de bergen. Wat we allemaal in Nebaj hebben gedaan lezen jullie de volgende keer.