Buenas noches!

Het is inmiddels half 8 Peruaanse tijd en we zijn vandaag aangekomen in Nasca. Ik loop natuurlijk weer achter met verhalen schrijven dus nu eerst verslag van onze 4 daagse Jungle trektocht naar de ruines van Machu Picchu, een van de 7 wereldwonderen. Het liefst wijd ik een pagina aan onze gids; de grootste lapzwans/leugenaar/prutser ooit!!! Maar omdat ik het negatieve niet wil laten overheersen probeer ik zonder al te veel te klagen onze 4 dagen met deze Lapzwans als gids te beschrijven.

Dag 1:

We werden natuurlijk weer 3 kwartier later dan gepland opgehaald bij ons hostel, what else is new... We werden in een 9-persoonsbusje opgehaald en reden eerst nog 3 kwartier door Cusco om de anderen op te halen ende fietsen. Na3 uur gereden te hebben door wederom de meest mooie groene bergen, uitzichten en gehuchtjes mochten we eindelijk op onze fietsen.Vooral Gerben was daar blij om, want dankzij de ontelbare haarspeldbochten in de weg en het feit dat weheel erg tegen elkaar gepropt zaten met onze grote rugtas op schoot,voelde hij zich heel erg beroerd.Helaas waren de fietsen en het materiaal nietvan dezelfde kwaliteit als tijdens de Death Road tour, wat zich na2 uren fietsen ook uitte in vreselijke zadelpijn, nek- en rugpijn en zo ongeveer door het hele lijf spierpijn (dit vooral bij mij hoor, Gerben had daar natuurlijk weer helemaal geen last van) Onder het fietsen kwamen we door hele gave boerengehuchtjes waarheel veel vriendelijke mensen woonden die ons allemaal begroetten met een grote glimlach en een ¨hola¨! We moesten door heel veelwater en ikzat dus onder de modder maar dat voelde welstoer :-) We moesten daarna nog wel 3 dagen in dezelfde kleren rondlopen, maar ach, iedereen stonk als nzwerver dus dat gaf niet.

We hebben in een klein dorpje in de jungle overnacht: Santa Maria. Het hostal waar we sliepen was supergoed voor elkaar,wij hadden zelfs een privékamer!Lekker¨fris¨na n koude douche en wat koud drinken. Gezellig gekletst met onze jungletrekmaatjes: Per (Noor), Sven (een aardige Duitser :-) Grapje... Geen grapje dat ie aardig was hoor!)en Martine (Nederlandse) Later ook nog kennisgemaakt met een heel leuk Engels stel, waarvan de vrouw al voor de 2e keer een jaar rondreist....zucht.... We vonden t trouwens wel maf dat ze hun wereldreis begonnen in ... Frankrijk..tjsa. Maar in ieder geval, hele leuke lui waar we heel veel lol mee hebben gehad. De rest van onze groep bestond uit 2 Chileense meisjes (konden geen engels dus hebben iets minder met ons gepraat), een Columbiaanse die in Miami woont, n Colombiaan (die in Colombia woont) en op de 2e avond kwam er nog een Argentijnse vrouw bij. De Colombiaan vonden Martine en ik op Mr. Bean lijken en gedroeg zich ook minstens zo vreemd ha ha!Na het avondeten zijn de meesten tegen een uurtje of 9-10 uur teruggegaan naar t hostal omdat we de volgende dag om 5 uur eruit moesten. Dat was eigenlijk ook mijn bedoeling maar we waren zo gezellig aan t kletsen met Per en Sven dat het iets later werd. Toen er salsamuziekwerd gedraaid en Per zei dat ie salsa kon dansen, moesten de voetjes natuurlijk van de vloer!! Eindelijk dacht ik: Na 3,5 maanden eindelijk ns n keertje weer salsadansen!! Nou was t niet helemaal t zelfde als met een swingende latino, maar toch hebben we dikke lol gehad. Sven heeft nog n basislesje salsa gehad en daarna was t toch echt wel tijd om naar bed te gaan.

Dag 2:

Om half 6 ontbijten en daarna een flinke wandeling van ongeveer 3 uur toen een pauze bij een boerengezinnetje die op een hele steile berg woonden! Het grootste gedeelte van deze wandeling ging over een van de Inkatrails. Zwaar! Allemaal treden de berg op...pfff! En het was ook gigantisch warm en zijnwederom lekgeprikt door de sandflies. Tijdens de hele wandeling konden we prachtig uitkijken op de vallei met onder ons de Urubambarivier. Vlak voordat we bij het huisje waren hebben we nog ff uitgepuft bij een heel schattig oud mannetje. Hij was volgens eigen zeggen 95 maar ondanks zn jonge uiterlijk was ie denk ik meer richting de 75 ha ha! Nog een kijkje genomen in de keuken van het huisje en daar vonden we weer allemaal schattige Dosseltjes! Nog een stuk pure chocolade geproeft die ze zelf maakten en toen moesten we helaas weer verder met de steile tocht. Tijdens een geweldig uitzicht vanaf een mirador (uitkijkpunt)over de vallei kregen we achteraf de meest debiele uitleg over hoe iemand een Inka werd. Onze gids; de Lapzwans, vertelde heel serieus dat een boer geen Inka kon worden (Inka was een soort politiefunctie volgens hem) maar zijn zoon wel door middel van deelname aan competities. Er waren verschillende competities (let op: dit is allemaal dikke onzin!!) waarvan snelheid en intelligentie bijvoorbeeld werden gemeten en als je een onderdeel van de competitie won kreeg je een punt. En de man met de meeste punten die werd Inka. De lapzwans bleef dit de hele 4 dagen volhouden dus ja dan ga je dat wel geloven. Toen we dit verhaal vertelden aan de ander groepen begon iedereen te lachen, blijkt dat het gewoon via bloed gaat net als met koningen... De Lapzwans vertelde dat er 14 Inka´s tegelijk waren: er waren in totaal 14 Inka, maar altijd maar 1 tegelijk. En zo lulde hijconstant uit zn nek! Oh, k kan er weer zo boos over worden hè. De hele tijd dacht ik, tijdens de trek naar Machu Picchu dankom ik wel alles te weten over de Inka´s en het enige wat hij ons heeft verteld is onzin! Maar goed, het negatieve gaat weer overheersen...Verder met het verhaal!

Na onze stop moesten we nog een stukje klimmen en daarnavia Inka treden weer naar beneden waar we gingen lunchen.We hadden hartstikke honger maar het eten was nog niet klaar. Dus konden we allemaal nog ff plat gaan liggen en genieten van de warmte (en onze stalker-vriendjes: de sandflies). Na de lunch weer verder wandelen naar ons eindpunt: de hot springs van Cocalmayo. Ook al was dit de derde keer bij een hot spring, t verveelt nooit :-) En deze had echt de meest mooie ligging!! (zie de foto) Heerlijk gerelaxed in t warme water, nog een heel interessant gesprek gehad met een 21jarige Peruaanse moeder en haar kindje (het gesprek was natuurlijk met de moeder, met het kindje heb ik alleen glimlach-, aai- en kietelcontact gehad :-)) Na hetavondeten in Santa Teresa (waar ons hostel ook was, weer een privékamer!) hebben we de lokale disco onveilig gemaakt. `s Morgens had ik me voorgenomen om niet zo laat naar bed te gaan, maar ja, je raadt t al, t was supergezellig dus uiteindelijk eindigden we tegen 2 uur in bed. Ik heb nog nooit zo gelachen als die avond om Per!! Ik lig nu alweer in n deuk als ik er aan denk hoe die jongen danst, ha ha!! Echt hilarisch!! Het boeit hem echt voor geen meter of ie voor gek staat of niet, k heb de hele avond de meest debiele danspasjes samen met Per uitgevoerd. We hebben er flimpjes van maar helaas zijn ze heel donker, de beste staat hier op de site. Als jullie t goed willen zien moet je de echte film maar n keertje komen bekijken, tis echt zo lollig ha ha ha!!. Helaas na deze ingewikkelde danspasjes hadden we de volgende dag wel heel erg spierpijn. Per hinkte en ik had gigantische nekpijn, maar ach we hebbenwel heel veel lol gehad! Trouwens hoe langer Gerben in Zuid-Amerika is hoe losser zijn heupen ook worden, Gerben heeft zelfs n heel nummer met mij gedanst! :-)

Dag 3:

Gelukkig hoefden we pas om 8 uur te ontbijten (zien jullie de verandering in mij? Ik zeg nu al: PAS om 8 uur :-)) Eigenlijk moesten we minstens 3 uur lopen om bij onze lunchplek te komen maar alle andere groepen gingen met n minibusje zodat ze eerder in Aguas Calientes waren. Als we alles zouden lopen konden we ´s middags niet meer een berg beklimmen om Machu Picchu te zien. Dat wilden wij natuurlijk ook, je fietst/wandelt tenslotte 3 dagen om Machu Picchu te zien! Onze Lapzwans had ons natuurlijk niet geïnformeerd over deze optie dus na zelf vragen en gediscussieer konden wij ook in het busje. Iedereen was erg blij met deze optie (vooral de dansers onder ons!) en tegen 11 uur waren we bij de een grote brug (bij Hidroelectrica) en moesten we weer aan de wandel. Deze wandeling was niet steil maar wel lang en redelijk zwaar omdat de hele 3 uur langs een spoor was. Continu over keien/stenen lopen is niet echt lekker... Maar tegen de middag waren we dan eindelijk op de plek van bestemming: Aguas Calientes. Vanuit Aguas Calientes kun je in ongeveer 1 uur en 15 minuten naar Machu Picchu lopen (betekent trouwens grote berg). Na de lunch wilden we dus nog een berg beklimmen zodat we alvast n glimp van de ruines konden zien. De Lapzwans zei wel dat het redelijk steil was maar dat je een geweldig uitzicht op MP had. Dus tegen kwart over 4 gingen we de berg op (Putucusi = blije berg). Wat wij toen niet wisten( omdat de Lapzwans dat ons niet had verteld) is dat het om half 7 pikkedonker is en dat we eigenlijk veel te laat de berg op gingen. De Lapzwans had ons ook niet verteld dat het misschien handig was om licht mee te nemen, vond ie zelf ook niet nodig namelijk. Tegen de tijd dat we 3/4 van de berg hadden beklommen kwamen we allemaal mensen tegen die alweer naar beneden gingen. Het koste ons ongeveer anderhalf uur om opde top te komen.Het was ngigantisch steile klim naar boven met onderweg n stuk of 6 hele enge houdenladders! En ik ben natuurlijk geen geoefende bergbeklimmer, maar Gerben die er normaal minder moeite mee heeft dan ik, was ook helemaal uitgeput toen ie boven was. Dus deze keer lag t niet aan mij, t was echt zwaar! :-)Maar tenge was eigenlijk dat we onderweg dus hoorden dat wete laat de berg op waren gegaandat het over 3 kwartier pikkedonker zou zijn. Daar schrokken we wel n beetje van,aangezien niemand licht bij zich had. Maar ja, we waren nu al zo ver,we wilden de klim wel afmaken en MP zien. Dus we moesten ook nog ns zo snel mogelijk boven en weer beneden zien te komen. We kwamen tegen20 voor6boven en na mn eerste stap daarboven zegt de Lapzwans: Vamos,vamos t wordt zo donker. JA HALLO!!! Ikzet verdorie net mn eerste stap door bovenop, had MP nog niet eens gezien en begint ie ineensverantwoordelijk te doen! De Argentijnse die achter mij was, was ook hartstikke pissig en heeft m n flinke uitbrander gegeven (hi hi). Weet je wat ie ook nog vroeg aan Gerben? ¨Heb jij trouwens n zaklamp bij je?¨ Dat geloof je toch niet? Hij had ons niets verteld, (hij had moeten zeggen dat hette laat was om de berg op te gaan)en ook nog niet eens licht mee genomen. En hij hield de groep ook helemaal niet bij elkaar, als de Argentijnse en ik naar beneden waren gekukeld had hij er niks van meegekregen! Zo onverantwoordlijk en debiel! Nou dat was weer genoeg over de gids....

Laatste kwartier liepen Gerben en ik dus in het pikkedonker naar beneden. Het was best wel eng omdat je over gladde stenen loopt en modder, je zag op een gegeven moment helemaal niet meer waar je je voet neerzette. Voor hetzelfde geld zet je net je voet op n los stukje aarde en kukel je zo naar beneden. Je zat pal naast de afgrond en vangrails, net als in Bolivia,kennen ze hier ook niet... Martine en Sven waren eerder beneden en die waren zo aardig om snel licht te halen en terug tekomen om ons te ¨redden¨ Jammer dat wij net de berg afliepen en weer in het dorpje aankwamen terwijl ze met het licht onze kant opkwamen :-) Maar het idee was natuurlijk heel lief. Was n heftige klim en hierdoor besloten wij om de volgende morgen niet om half 5 de berg op te gaan naar MP maar met het busje. Tijdens het avondeten weer n dikke discussie gehad met de Lapzwans over ons buskaartje (uit protest haalde hij zn bord weg, die naast mijn bord stond, en ging in zn eentje buiten zitten; sukkel!) Oh ja, na het avondeten, tegen half 11 vertelde hij nog ff tussen neus en lippen door dat we onze lunch beter in het dorp konden kopen omdat het in MP heel duur is. Nou moesten we nog zo laat en in de regen (was natuurlijk ook zijn schuld! hi hi) onze lunch kopen. Nog n Lapzwansfeitje: in MP kregen we op onze flikker omdat we daar aan t eten waren(de lunch die we op aanraden van onze gids hadden gekocht) en dat was verboden! NOU JA!!! (ik begrijp dat de champagnefles die we hadden meegenomen om te vieren dat we in MP waren aangekomen niet echt werd gewaardeerd, maar wat maakt n broodje met kaas nou uit?)
We hadden trouwens n geweldig hostal (meer n hotel) in Aguas Calientes, onze kamer was aan de rivier! En het is best n wilde rivier, dus je hoorde vanuit je bedje heerlijk datwild stromende water, heb nog nooit zo lekker geslapen!! (Helaas dat t n beetje kort was: half 12 erin en 4 uur eruit)

Dag 4:

Behalve de Argentijnse, Mr. Bean en wij ging de rest wel lopen. Achteraf ben k superblij dat we met het busje zijn gegaan, want ten eerste was t pikkedonker: dus je ziet geen hand voor ogen. ten tweede kom je op dezelfde plek en tijd aan dan wanneer je zou lopen. Ten derde had ik MEGAspierpijn en n zere knie en enkel (ja, k weet t, klinkt heel kneuserig). En ten vierde nu waren we op tijd boven, want de helft van de groep was te laat boven. En mijn tempo kennende hadden we het nooit gered.

In MP liep k n trap op en dat bevestigde dat het de juiste beslissing was geweest :-) Om 5 voor 5 stonden we bij het lokketje om n buskaartje te kopen, want we wilden wel de eerste bus hebben zodat we voor aan in de rij stonden. Tegen half 6 ging de eerst bus omhoog en tegen 10 voor 6 stonden we voor de poort waar Per al stond te wachten. Om 6 uur ging de poort open en sprintten we als gekken door MP heen op weg naar Huyana Picchu (jonge berg). Per dag mogen er maar 400 mensen deze berg beklimmen. Vanaf Huyana Picchu scheen je een prachtig uitzicht op MP te hebben. Martine,Per, Sven en wij hadden allemaal wel een kaartje maar uiteindelijk is alleen Gerben (met Mr.Bean) gegaan. De andere waren kapot van de ochtendklim en mijn spierpijn was natuurlijk nog niet over :-) Martine, Per, Sven en ik zijn op een ander uitkijkpunt gaan zitten, champagne gedronken (ook al had ik dat niet echt verdiend omdat ik met de bus was gekomen...detail...), gegeten en lekker in het zonnetje gelegen. En dit met het MOOISTE uitzicht op MP. ´s Morgens was t heel erg bewolkt, regenachtig en koud daarom wilde ook niemand de berg op, want de berg was omsingeld door wolken. Maar Gerben ging tegen kwart over 10 naar boven en vanaf dat moment waren de wolken verdwenen, wat een geluk! Gerben kwam weer beneden en liet de foto´s zien, en we kwamen allemaal tot de conclusie dat ons uitzicht (waar we al 3 uur lang lagen te luieren in t zonnetje) veel, veel mooier was dan vanaf de berg :-) Achteraf was t helemaal maar goed dat ik niet mee ben gegaan, Gerben zei dat het n enge afdaling was: alleen maar trappen met n diepe afgrond ernaast! Boven op deze berg zijn 7 franse meisjes verongelukt... gelukkig hoorden we dit pas toen Gerben weer heelhuids terug was!

De rest van de groep ging tegen 12 uur alweer terug naar Aguas Calientes en wij zijn toen nog lekker met zn tweetjes blijven zitten om van het geweldige uitzicht te genieten. Nog wat foto´s gemaakt , langs de ingang om een officiële Machu Picchu stempel in onze paspoorten te krijgen en toen met de bus naar beneden.

Oh ja, ´s morgens kregen we nog een zogenaamde tour door de stad van de Lapzwans. Zoals je begrijpt bestond dat ook uit allemaal lulverhalen. De engelse versie was gewoon een samenvatting van de spaanse versie, scheelt dat t Gerben toch allemaal iets minder boeit :-) Zodra de tour voorbij was, rende de Lapzwans letterlijk de stad uit om terug te gaan naar Cusco. Terwijl wij onze treinkaartjes nog niet hadden! Gelukkig lag ons treinkaartje netjes bij het hostal, maar Martine heeft er nog achteraan moeten zitten. Wij hadden weer geen sticker van welke bus we moesten nemen als we op het treinstation in Ollaytantambo aankwamen. K heb 2 keer alle bordjes met namen gecheckt, maar nergens onze namen of een variant daarop kunnen ontdekken. Na n tijdje stond er niemand meer dus hebben we maar n beetje de stomme toerist uitgehangen en zijn we gewoon de bus ingestapt (met een onschuldige gelaatsuitdrukking van: ¨jongens, niks aan de hand, natúúrlijk is dit onze bus...) waar de rest van onze groep ook zat. Helaas trapte het mannetje van de bus er niet in en moesten we elk 10 soles betalen om mee terug te kunnen naar Cusco. Dit geld en alle andere extra kosten die we hebben gemaakt dankzij de Lapzwans en zijn Lapzwans-agency hebben we trouwens na veel moeite én een officiële klachtenlijstvan 1 pagina lang, terug gekregen. Bovendien ook nog een gratis Sacred Valley tour er uit weten te slepen :-)

Machu Picchu ligt ongelofelijk mooi tussen de bergen Huayna Picchu en Machu Picchu in, vooral met het zonnetje is het oogverblindend mooi. Om je heen zie je alleen maar prachtige groene bergtoppen en beneden ons de rivier stromen. De ruines zijn ook heel mooi en als je n serieuze uitleg van een professionele gidshebt gehad is het waarschijnlijk ook heel interessant. Maar het mooiste vonden wij toch wel het uitzicht vanaf de wachterstoren.

Bekijk defoto´s en oordeel zelf!

ps. trouwens Wietse, geldt je aanbod nog steeds?? :-)