Hola!

Vandaag is onze laatste dag in La Paz. Vanmiddag om 5 uur vertrekt onze bus naar Oruro, DE carnevalsstad dit weekend. We blijven daar tot zondag om 1 van de mooiste carnevalsoptochten ter wereld te zien. Het heeft vannacht gigantisch geregend, hopelijk blijft het morgen droog.

We hebben net wat souveniers opgestuurd die hopelijk over +/- 12 dagen aanzullen komen (ongeveer hè, ons pakketje uit Chili die vorige week al aan had moeten komen is er ook nog steeds niet) Een hele gave hangmat gekocht! Maar ik vraag me af hoeveel we die in het ¨zonnige¨ Nederland zullen gaan gebruiken, maar toch een leuk idee hè :-)

Dan nu nog het vervolg van ons Amazone-avontuur. Na 3 dagen in de pampas gingen we dus op weg naar het oerwoud - selva in het spaans. Na lang twijfelen hebben we toch maar 2 dagen geboekt ipv 4 dagen. We wilden wel graag het echte jungle-gevoel ervaren, maar de laatste 2 nachten zouden we in een ¨tent¨ slapen. Deze ¨tent¨ bestaat uit alleen ene stuk plastic boven je en muskietennet naast je, dus voor je gevoel (nou ja, voor mijn gevoel dan) lig je gewoon midden in het oerwoud met al die enge termieten, spinnen en rode mieren! We dachten waarom doen we onszelf dit aan? We horen het toch leuk te vinden? Dus toch maar 2 dagen en 1 nacht in n traditioneel Tanaca huis geslapen.

De Tanacas zijn een groep Indianen, oorspronkelijke bewoners van een groot gebied in het Madidi National Park. Dit park beslaat bijna 2.000.000 hectare Amazonewoud! Er zijn ongeveer 13 gemeentes - ¨comunidades¨ van de Tacanas. 3 comunidades liggen in het Madidii park en ze mogen daar gewoon wonen en het land gebruiken. Ze mogen natuurlijk niet meer op alle dieren jagen zoals ze vroeger deden, omdat velen nu beschermd zijn. Zo zijn ze heel dol op Tapirvlees, apevlees en papegaaievlees maar daar wordt dus niet meer op gejaagd. Ik weet niet of jullie wel eens die aflevering van ¨Try before you Die¨ hebben gezien waarin ze bij een Indianenstam langs gaan en dat ze dan de hand in duizenden gevaarlijke termieten moesten stoppen? Nou dit is dus dezelfde stam... Onze gids Nicolas is ook een Tanaca maar in zijn comunidad doen ze daar al 2 generaties niet meer aan, maar er zijn nog steeds comunidades waar dat wel gebeurd. Vrouwen moeten een boomstam omklemmenwaar die vreselijk gevaarlijke termieten leven en daar moeten ze dan 2 uur blijven staan. En als ze dat doorstaan (ze gaan er niet dood aan hoor, maar van de beten van 2 of 3 termieten schijn je al in elkaar te zakken van de pijn!) zonder te huilen zijn ze klaar om te trouwen. Want als ze de pijn van de termieten aankunnen kunnen ze ook de pijn van het baren aan...tjsa... zo kun je ook testen of je klaar bent voor het moederschap hè :-)

En de mannen moeten soms ook tegen de boom aanstaan als ze bijvoorbeeld iets hebben gedaan wat tegen de regels van de stam is, zoals overspel plegen of een baby krijgen met een vrouw en er dan niet mee gaan trouwen/voor zorgen. Nee, t zijn geen mietjes!

Onze gids Nicolas is dus ook een Tanaca, zijn ouders (een jaar of 83) wonen in het oerwoud en zijn moeder vindt het verschrikkelijk in Rurrenabaque (de dichtsbijzijnde plaats) Al dat lawaai van motors en dat felle electrische licht ha ha! Zijn vader is nog steeds gids! Op zijn 83-jarige leeftijd doet hij nog steeds wandeling van dagen achtereen in de jungle, ongelofelijk!

We gingen tegen half 10met lichte regen op de boot. De boottocht zou 3 uur duren want we moesten tegen de stroming in. (terugweg maar 1.5 uur) Het had flink geregend dus er waren heel veel stromingen in de rivier. Deze boot was gelukkig wat groter dan in de pampas en een grote motor dus we konden er makkelijk overheen varen. Maar was in het begin toch wel ff slikken om die draaikolkjes in het water te zien. Bij de ingang van het Madidi National Park (80% van alle zoogdieren en 65% van alle vogels in heel Bolivia leeft in dit park! Of andersom, nou ja zoiets was t...) moesten we eerst een uitgebreid formulier invullen met hoeveel batterijen, pennen, t-shirts etc we bij ons hadden. Duurde allemaal heel erg lang maar sindskort zijn ze heel erg streng geworden. Er schijnen heel veel wazige reisburo´s werkzaam te zijn in Rurrenabaque die helemaal geen toestemming hebben van de regering om inhet nationaal park te werken. Sommige van die buro´s zijn echt verschrikkelijk, er is er eentje geweest die nogal vaak Israelische toeristen had die wilde dieren ging vangen. Het was zelfs zo erg dat de Israelische toeristen niet tevreden waren als er niet een dier werd vermoord. Sinds deze reis hebben we zo´n slechte indruk gekregen van Israëlische backpackers. Ze zullen waarschijnlijk wel niet allemaal zo zijn, maar de meesten die wij tot nu toe zijn tegengekomen zijn vreselijk luidruchtig (schreeuwerig eigenlijk), arrogant, achterbaks (ze jatten al ons eten uit degezamelijke koelkast!) zelfingenomen en ASOCIAAL! En na dit verhaal ben ik er alleen nog maar meer van overtuigd. Volgens onze gids vinden de Israeliërs een gids alleen een goed gids als ie wild dier heeft opgejaagd,gevangen en heeft vermoord. Ze willen sensatie zeg maar... (hoe triest ben je dan?) Maar Mashaquipe (de organisatie) neemt alleen maar Europese toeristen, die willen helemaal geen Israeliërs meer, dat zegt wel genoeg lijkt me. Oh ja, er was dus ook zo´n domme Israeliër die op de rand van n mooie berg stond met afgrond en die wilde een iets spectaculairdere (hmm..vreemd woord zo :-)) foto dus ging ie n beetje stoer opzij hangen met zn handen in de lucht. En ja je raadt t al..iets te ver dus en donderde zo de afgrond in. Hij heeft t niet overleefd. Verschrikkelijk verhaal. Na dit incident ging de touroperator failliet, kreeg natuurlijk gigantisch veel gedonder over zich heen, en moest de boel verkopen. Ook de computer werd verkocht. Op deze computer zetten heel veel toeristen hun foto´s, dus ook die van de gevangen en dode wilde dieren. En bij toeval werd deze computer verkocht door een man die bij het nationaal park werktte. Die ukkel van een eigenaar wist niet dat ie die foto´s er af had moeten halen en nu wist dus meteen de hele wereld dat ze ook nog eens hartstikke verkeerd bezig waren. Dit verhaal voegt verder zo veel aan ons verhaal toe, maar vond t wel interessant genoeg om te vertellen..

Maar in ieder geval, Mashaquipe is dus een hele correct organisatie. Nicolas is supergedreven om dit tot een succes te maken want hiermee help je de hele Tacana gemeenschap. Er zitten 12 Tacana families in de organisatie en allemaal helpen ze mee. Heel veel zijn gids, kok, bootbestuurder of verbouwen rijst, bananen en groenten die wij dan op eten tijdens de tour. Door de tour dus bij hen te boeken gaat het geld naar de hele Tacana gemeenschap. Het voornaamste persoonlijke doel voor Nicolas is om de kinderen naar school te krijgen. Want in de comunidades zijn geen scholen en geen enkel kind gaat dus naar school. Een groot probleem is ook tienerzwangerschappen. Er zijn heel veel hele jonge meisjes van n jaar of 13,14,15 die zwanger raken en vervolgens dus een heel zwaar leven hebben. Nicolas wil met het geld van de tour uiteindelijk als ze winst gaan draaien zoveel mogelijk meisjes naar school krijgen en opleiden tot gids als ze dat willen. Nu zijn er 2 Tacana jongens die hij opleidt tot gids. Het is ongelofelijk wat een toewijding ze hebben.. Ze hebben met de regering afgesproken dat ze maximaal 20 toeristen per keer willen ontvangen. Nu is er nog maar ruimte voor 14 toeristen (wij waren gelukkig helemaal alleen daar) en er wordt dus nu een huis in traditionele stijl gebouwd een stukje verderop. Nu slapen Nicolas, zijn vrouw, dochtertje (ze heet heel toepasselijk Selva omdat ze in het oerwoud is gemaakt :-)) en zijn ouders onder een stuk plastic maar er wordt dus naast n nieuw huis voor toeristen ook een huis voor hen allemaal gebouwd. ´s Avonds toen we terug kwamen van onze eerste wandeling door het oerwoud (van half 4 tot 8, dus ja in het DONKER!!) hebben we bij hun gegeten omdat we toch de enige toeristen waren. Zo bijzonder. Helemaal donker alleen wat licht van een vuurtje en wat kaarsjes. En overal om je heen alleen nog maar meer donker en oerwoud.. beetje eng vond ik het wel. Was wel heel speciaal om te zien hoe hun leven. En ze wonen al 3 maanden zo omdat ze dus wachten totdat het nieuwe huis klaar is. Na even met moeders gepraat te hebben (erg moeilijk te verstaan omdat ze geen tand meer in haar mond heeft) bracht Nicolas ons weer terug met een zaklampje naar onze verblijfplaats. Het is zo donker daar! Je ziet niet waar je loopt, dus ook niet waar je misschien wel op staat... Nicolas ging weer weg en om kwart over 9 lagen we onder ons muskiettennet in het pikkedonker. We moesten eerst nog een grondige inspectie doen van Nicolas opinsectjes en larves (ja die kunnen in je huid gaan zitten en zich dan naar binnen vreten, IEKS!!!) Lig je daar...met al die geluiden.

Oh k zal nog ff vertellen wat we zoal zagen tijdens onze eerste wandeling. Heeeel veel prachtige groene bomen natuurlijk. Rode mieren, termieten, brulapen, een andere soort aap (weet de naam niet meer) capuccijneraapjes en een kleine zwarte panter!!! Na n half uurtje lopen zagen we de zwarte panter, hij was heel moeilijk te zien omdat ie nogal laag is en op een gegeven moment achter een boomstam stond. Maar we hebben m gezien! Schijnt heel bijzonder te zijn omdat ze heel schuw zijn zoals de meeste enge roofdieren; heb ik persoonlijk geen problemen mee hoor. We dachten nou dit begint goed. Maar uiteindelijk alleen nog maar apen gezien. En ook vogels natuurlijk. Nogprachtige rode papegaaien gezien. Helaas geen foto omdat Gerben het nodig vond om nog dichter bij de papegaaien te gaan dan Nicolas en ik. En op het moment dat hij te dichtbij kwam vlogen ze natuurlijk weg. Bedankt Gerben! :-) Het is de jungle heel moeilijk om wilde dieren te zien omdat het zo inmens groot is en er zoveel bomen en planten zijn. Op een gegeven moment gingen we op het geluid van de brulapen af en gingen we van het pad af. Toen dacht k wel ff, pfff.. dit is nou ECHT jungle. Nicolas kapte een pad door de varens, lianen en bamboe heen. Ik dacht hoe komen we hier in godsnaam weer uit. Overal waar ik keek zag ik groene varens, bamboe en lianen... Alles leek op elkaar maar ook alles was weer zo anders. Gelukkig heeft Nicolas de eerste 24 jaar van zn leven in het oerwoud gewoond en waren we binnen een kwartiertje weer op het pad. We gingen dus terug in het donker en dat was toch best wel eng hoor. Ik vond het engste gewoon dat nog geen meter voor,opzij of achter je kunt kijken. Voor hetzelfde geld staat er gewoon n dikke jaguar of wild zwijn achter je klaar om van jou zijn avondmaaltijdje te maken! Maar stoer als ik was liet ik natuurlijk niks merken :-) Maar op de een of andere manier voelde/merkte Nicolas toch dat ik bang was, want opeens zei hij: ¨je bent n beetje bang hè?¨Ik dacht: ¨Nou ja! Hoe weet hij dat nou weer!¨ Hij is echt cool! Hij kan zelfs dieren ruiken. Vooral apen schijnen de Indianen te kunnen ruiken, maf hè?! Ja en dan bedoel ik niet als de aap boven ze hangt hè,echt op meters afstand.

De volgende dag gingen we om half 6 ´s ochtends weer het oerwoud in. Toen was t ook nog donker maar op de een of andere manier was t toch minder eng als ´s avonds. We hebben 2 uur gewandeld naar n mooi uitzichtpunt bij de rivier maar helaas was t heel bewolkt en konden we niet veel zien. Heel mooi om al die verschillende vogels te horen in de morgen!

Toen gingen we ontbijten en toen ¨moesten¨we ontspannen in de hangmat (goh, wat vervelend toch) En toen kwam de ¨huisspinaap¨ ook nog langs. Er woont 1 spinaapje in de buurt van het kampement. En die komt af en toe heel nieuwschierig ff kijken wat er allemaal gebeurt. Blijft n prachtig gezicht om een aap van boom tot boom te zien slingeren. Na wat gedut te hebben gingen we tegen half 10 (toen was het voor mijn gevoel al 2 uur ´s middags :-)) de rivier oversteken op weg naar een ander oerwoud. Nou hier was echt helemaal geen pad. Het eerste stuk was erg avontuurlijk vonden we maar op een gegeven moment werd het wat minder bebost en had je best veel kale plekken en kon je veel verder kijken. Hier waren veel meer lianen en hier waren heel veel wilde zwijnen en tapirs. Die wilden wij natuurlijk wel heel graag zien maar ja, in de jungle gaat niets op bestelling dus geduldig een paar uur rond gelopen totdat we er bijna genoeg van hadden en toen eindelijk een kudde of groep (weet niet hoe je dat noemt) wilde zwijnen tegenkwamen. Nicolas is zelf nkeer aangevallen door een paar wilde zwijnen, dus op zich hoefde ik ze ook weer niet zo dichtbij te zien. Af en toe maakte hij een gek plokgeluidje wat volgens hem het geluid van de wilde zwijnen was. Het leek ons erg sterk dat een wild zwijn zo´n geluid zou maken. Maar toen hoorden we dus keihard een aantal keiharde ¨ploks¨ in het oerwoud. En gesnuif. Ze waren dichtbij! Wij achter een boom schuilen en op ongeveer 10 meter afstand zagen we een paar vruchten eten. We konden ook niet heel dichtbij komen anders zouden ze zo weer weg zijn. Maar op een gegeven moment hadden ze door dat er iets aan de hand was. Ze gingen heel hard snuiven. Best indrukwekkend geluid. En toen gingen ze er ineens als idioten (nou ja als wilde zwijnen dus) vandoor. Wij stonden echt met kloppend hart achter die boom. Wat een geluid, lawaai maakt zo´n groep! heel indrukwekkend en toen we dat hoorden vonden we dat we ook wel dichtbij genoeg stonden. Moet je nagaan als zo´n hele groep net jouw kant op rent (wat volgens Nicolas niet echt waarschijnlijk is, maar toch..) Dit was een kleine groep zei Nicolas, 50 of 60 zwijnen. Vond ik best groot, maar blijkbaar zijn groepen van 200,300 zwijnen heel normaal. Moet je nagaan wat dat dan voor een lawaai veroorzaakt!!

Genoeg spanning, we gingen weer op weg naar onze boot. Tijdens de wandeling ook nog paradijsvogels, toekans, papegaaien en spechten gezien. Oh ja en tapirvoetstappen..tja...het kan niet altijd spectaculair zijn hè hi hi!

Oh ja, ik wilde nog vertellen over dat de Tanaca indianen zo´n toewijding hebben met betrekking tot deze organisatie Mashaquipe. Omdat er dus plek moet zijn voor 20 toeristen (jeetje, wat dwaal ik toch elke keer af zeg!) hebben ze zonnepanelen nodig. Het kan ook met gas, maar dat willen ze niet omdat dat slecht is voor het oerwoud en de dieren natuurlijk. Zonnepanelen kosten iets meer dan 300 euro per stuk, ze hebben 3 nodig dus ongeveer 1000 euro. Dat is voor hun heel veel en de organisatie maakt nog niet genoeg winst om dat te kunnen ophoesten dus hebben de 12 families besloten dat iedereen die voor Mashaquipe werkt het hele jaar 2009 voor het minimum loon gaat werken. En al het geld wat ze daar dus meesparen hopen ze de zonnepanelen te kunnen kopen! Wat nobel hè? Ik zie dat bij ons toch nog niet zo snel gebeuren. Ik vind het zo´n geweldige organisatie!!!

Nicolas weet natuurlijk als echt oerwoudindiaan ook alles wat de medicinale krachten van de planten af. Ik had heel veel last van mijn zandvliegbeten. Hij heeft een liaan opengesneden en dat sap op mijn beten gesmeerd en de jeuk was over! Ze hebben daar trouwens ook pas sinds 20 jaar chemische medicijnen. Oh ik kan nog wel uren doorgaan over deze interessante mensen maar dat zal ik jullie besparen. Nog 1 ding dan: toen we in het oerwoud liepen moesten we een liaan om ons hoofd dragen zodat dat onze eigen mensengeur zou verdoezelen. Zo hadden we meer kans om dieren te zien, want zonder die liaan zouden ze ons op kilometers afstand al ruiken. Nou hebben we weinig dieren gezien, dus ik denk dat onze stank toch krachtiger was dan de Amazoneliaan hi hi.

Qua oerwoudbasics vonden we het wel genoeg na 2 dagen. Maar ik had persoonlijk nog wel langer willen blijven om nog wat meer over de Indianen te leren en over het project. Ik heb heel veel met Nicolas gepraat (nou ja, ik hebNicolas meerdere kruisverhoren en interviews afgenomen zoals Gerben het altijd zegt :-)) en het was zo leuk en interessant om zoveel over de natuur en hun gewoontes te leren. Er valt nog zoveel te leren.....

En nu op weg naar het carneval!!

ps. Selva, het dochtertje van de gids was zo´n schaaaatje!!! (k zet binnenkort wel n foto van haar op de site)