Hola!!

Jullie hebben de mooie foto´s (al zeg ik het zelf...) misschien wel al gezien en hierdoor al een goede indruk kunnen krijgen hoe bijzonder het was in het opvangcenturm voor wilde dieren ¨La Senda Verde¨. Het was een onvergetelijke ervaring!! We zijn zo blij dat we deze tip hebben opgevolgd (bedankt Wies&JP!!). Na de indrukwekkende afdaling op de fiets, lekkere lunch en duik in het zwembad werden we afgezet bij de poort van La Senda Verde. We wisten niet precies wat we konden verwachten. We stondente wachten bij de houten poort en het enige wat we om ons heen zagen waren groene tropische bomen, planten en een rivier. Er vlogen 2 kleurrijke vogels over de rivier en het enige wat we hoorden was het stromen van de rivier. Hier zouden we ons wel kunnen vermaken. En óf we ons vermaakt hebben!

We werden heel vriendelijk begroet door de kok (één of andere slome amerikaan) en door Vicky, de eigenaresse en samen met haar man Marcelo oprichtster van dit opvangcentrum voor wilde dieren. Ze hebben het ongeveer 6 jaar geleden samen opgericht van hun spaargeld nadat ze hun banen als lerares en zakenman hebben opgegeven. We werden meteen naar ons huisje voor die nacht gebracht; een schatje klein rood huisje van steen met een rieten dak. Met als accesoires 2 prachtige groene papegaaien in de nok van het dak!

Nadat we onze tassen hebben gedumpt zijn we meteen op verkenning gegaan want we zouden maar 1 dag blijven dus niet te veel tijd verspillen op deze bijzondere plek. Het terrein bestaat uit een paar huisjes voor toeristen, een soort van receptie, keuken met eetruimte voor de toeristen, aparte eetruimte voor de vrijwilligers, een huisje voor medewerkers en het huisje van Vicky en Marcelo zelf. Verder is er nog een zwembad met huisje voor de 3 honden en de nieuwschierige aapjes. Er zijn een paar grote hokken voor papegaaien die net gebracht zijn en die nog ziek of gewond zijn en die moeten herstellen van de mishandelingen. Nadat de papegaaien (meestal een maandje) weer hersteld zijn en hunprachtigekleuren weer terug hebben gekregen (de meeste papegaaien die niet gezond zijn hebben grijze veren)latenze de papegaaien vrij en mogen ze gaan staan,vliegen en slapen waar ze willen. Gek genoeg blijven alle papegaaien op het terrein vanLa Senda Verde nadat ze worden vrijgelaten. Het terrein is trouwens 13 hectare groot dus genoeg ruimte.

Op dit moment is er een kleine Spectacled bear/ Andean bear (Brilbeer in het Nederlands)in het opvangcentrum. Deze beer is een kleine soort beeren de enige nu nog levende soort die zijnoorsprong in Zuid-Amerika heeft.Er zijn maar 3 mensen die de beer voeren zodat hij zo min mogelijk contact heeft met mensen. Ze hebben een prachtig groot stuk afgesloten speciaal voor de beer. Hij heeft bomen, steile wanden en water net als in het wild. Er zit een electrisch hek omheen die een hele lichte schok geeft als de beer het aanraakt. In de eerste week heeft hij dus 1x het hek aangeraakt en daarna nooit weer. Dus het is een heel goed systeem zonder dat het beertje er schade van heeft. Omdat het laagseizoen is en wij de enige toeristen waren samen met 5 Australiërs mochten we de volgende dag mee met Marcelo om het beertje te bewonderen. Zo bijzonder om een wilde bedreigde soort beerin het echt te zien!

Maar ik dwaal af :-) Ik was aan het vertellen dat we dus meteen op verkenning gingen nadat we aankwamen. We zijn de rivier overgestoken (er zijn totaal 3 rivieren op het terrein) naar de andere kant waar het zwembad is en héél véél aapjes. We zagen een paar aapjes die vastzaten aan een touw. In totaal zijn er 5 aapjes die vastzitten omdat deze nogal agressief zijn naar andere dieren toe, vooral naar de eendjes die daar argeloos rond waggelen :-) De rest van de aapjes zijn allemaal vrij en mogen overal komen, behalve in de wc´s waar ze tot vervelends toe de prullebakken omgooien en in de wasbak gaan zitten hi hi. Er zijn 3 soorten aapjes; de zwarte spinapen, cappucijneraapjes en 1 rode brulaap; chica. Oh ja en er zijn ook nog een paar konijnen en twee cavia´s!! (niet zo mooi en lief natuurlijk als ons eigen Dosseltje :-) )

Er stond een huisje naast het zwembad met een bankje waar we ff op gingen zitten. Nog geen minuut later kwam er al een nieuwschierig aapje bij ons kijken. We waren blij verrast toen ze heel dichtbij kwam, maar ik had niet echt verwacht dat ze meteen bij ons op schoot zou springen. Maar dat deed ze dus wel! Geweldig!! Zo lief!! Ze gingbij mezitten en nestelde zich helemaal in mn schoot. Ooh, echt zo´n speciaal gevoel. En dat terwijl ze mij helemaal niet kent!

Nou voor mij kon het bezoek aan La Senda verde natuurlijkal niet meer stuk!

Na deze onverwachte warme begroeting konden we natuurlijk niet wachten tot de volgende morgen. Toen we ´s avonds gingen slapen en we omhoog keken zaten er weer 2 papegaaien naast elkaar boven ons raampje van gaas klaar om te gaan slapen. Dus eigenlijk sliepen we met zn viertjes in het huisje :-)

De volgende morgenom 8 uur stonden we klaar om te gaan kijken bij het zwembad, waar de aapjes gevoerd werden. Er kwamen een paar zwarte spinaapjes bij het zwembad. Gerben en ik gingen op de rand zitten. En er kwam al heel snel een aapje bij ons op schoot zitten. De spinaapjes zijn heel grappig, ze hebben in verhouding een heel klein hoofdje en hele lange armen en benen. En héle lange vingers! Ze zijn precies zoals je verwacht vanaapjes. Ze slingeren alle kanten op en hangen in de meest vreemde posities aan de takken. Ze pakken je hand vast en klimmen dan tegen je op en gooien hun staart om je andere arm. Zo grappig! Ze zijn ook zo lief. Er ging weer eentje op schoot zitten en ging helemaal knuffelen en met haar kopje op je arm liggen. Ooh echt zo ongelofelijk speciaal!! De hele weg terug naar La Paz zag ik die schatjes weer voor me. Ik was op slag verliefd....

We hebben heerlijk gegeten en veel gepraat met de vrijwilligers en Marcelo&Vicky over alle dieren. Er zijn ook nog schildpadden (speciaal voor Saara op de foto gezet :-)), een volwassen rode neusbeer ofcoati zoals ze ook genoemd wordenen een baby coati. Die was ook zo schattig!!!! Die liep iedereen achterna en sprong op je schouder en sprong dan zo over op de schouder van diegene die ernaast stond. Echt zo´n grappig beestje! Toen we naar de beer liepen, wat iets meer afgelegen lag, volgde de baby coati ons en voor je t wist had je m weerin je nek.

De vrouwtjesapen adopteren meestal een nieuwgekomen babyaapje. Maar soms wil zelfs het meest sociale vrouwtje een aapje niet adopteren dus dan verzorgen Vicky&Marcelo het babyaapje. Er was een echt heel klein ieniemienie aapjediemelk krijgt van Vicky&Marcelo omdat niemand haar wilde adopteren. Ze moet om de 4 uur melk hebben dus slaapt ze tussen Vicky&Marcelo in endraagt ze een heel klein luiertje, zo schattig!

Na de lunch hadden we nog anderhalf uur voordat we naar de bus werden gebracht. Met elk soort van de aapjes hadden we contact gehad behalve met Chica, de brulaap. Marcelo vertelde ons dat Chica heel erg schuchter en verlegen is, vooral met nieuwe mensen. Het kost haar heel veel tijd om te wennen en om niet meer wantrouwig te zijn. Chica houdt vooral van het mannelijke geslacht, daarom was ik ook zo verbaasd dat ze ineens van het dak af kwam en zo bij mij op schoot sprong! Ze is zo mooi! Brulaapjes zijn heel speciaal want het schijnt dat er maar heel weinig brulaapjes overleven zonder hun moeder. Dus bijna alle hele jonge brulaapjes overlijden in gevangenschapof in opvangcentra. En de moeders krijgen maar heel weinig jongen maar 1x in de 4 jaar geloof ik. Chica ging ook nog bij Gerben zitten en knuffelen, zo lief! Nu ook nog de meest verlegen enbijzondere aap van t stel ons lief vond, wasdeze dag een die we nooit meer zullen vergeten!

Tegen 4 uur zaten we weer in de bus terug naar La Paz, vol met onvergetelijke herinneringen.