Buenos días desde La Paz!

Eindelijk bijna bij met de verhalen :-) We zijn inmiddels weer terug in Bolivia, in de hoogstgelegen hoofdstad ter wereld La Paz om precies te zijn. De afgelopen 3 dagen hebben we heerlijk geluierd op het strand van Arica, in het Noorden van Chili. Arica is een leuk stadje (+/- 185.000 inwoners) met een megalang strand. Er zijn verschillende stranden in het stadje waarvan de 2 bekendste Playa La Lisera en Playa Chinchorro zijn. La Lisera was echt zo´n vreselijk jonge gezinnetjes-strand in een baaitje waar je amper merkte dat je aan zee was. Na 5 minuten hebben we de bus maar weer genomen naar de noordkant om het strand Chinchorro te proberen. Nou dat was precies wat we zochten! Een heel breed strand met zacht zand, wel een beetje bruine kleurzand maar ja je kan niet alles hebben. Dit strandreikt tot aan de grens van Peru. Lekker rustig ´s morgens. We konden gelukkig een parasol en strandstoel huren.Zonder parasol verbrand je daarlevend! Ondanks dat we ons heel goed hadden ingesmeerd zijn we toch een beetje verbrand. Maar we waren er nog net op tijd bij dus we hebben er niet echt last vangehad gelukkig! Het water was naar mijn mening steenkoud, maar blijkbaar vond de rest van de bevolking dat niet... De eerste dag ben ik nog in het water geweest. De tweede dag lagen er megakwallen op het strand, en dan bedoel ik echt mega! Nou heb ik persoonlijk niet veel kwallenervaring want ik had tot een paar jaar geleden nog nooit een kwal in mijn leven gezien (lang leve de mooie schone zee van Sardinië! :-)) Hele grote bruine kwallen!! Ieks!! Mij kreeg je het water dus niet meer in. Het scheelde dat het ook niet bloedheet was want vanaf stipt 13.00 uur ging het keihard waaien,dus ik zag ook niet veel noodzaak om dat kwallenwater in te gaan.

Gerben ging nog stoer (zelfs na mijn waarschuwingen...) het water in die 2e dag. Totdat hij er na een paar minuten weer snel uitkwam omdat een ...ja ...je raadt het al...een gore kwal hem had betast. Ik kon het natuurlijk niet laten om te zeggen: Ik zei het toch.... hi hi! Dus dat was het einde van het dobberen in de Chileense zee.

We hebben heerlijk de tijd gehad om te lezen, te dommelen, te luieren en bij te komen van het intense reizen. Ik had eerlijk gezegd van te voren niet gedacht dat ik op een gegeven moment toch een beetje flauw zou zijn van het reizen op zich. Maar het is toch echt een beetje zo. Het blijft prachtig om zoveel verschillende plekken te bezoeken en zoveel mooie unieke dingen te zien maar het is toch ook wel vermoeiend om honderdduizend dingen te moeten beslissen en afwegen elke dag weer. Gaan we na Arica wel naar Puno in Pero (schijnt een folklore festival te zijn) of gaan we toch zoals het oorspronkelijke plan naar La Paz?In San Pedro: Bij welke touroperator moeten we nu boeken? Die hele goedkope (zal wel een flut tour zijn) of de duurste (dan weet je zeker dat je waar voor je geld krijgt) of toch de middeldure (zoveel verschil kan er toch ook niet in de tours zitten, iedereen gaat naar dezelfde plekjes)? Waar gaan we nu slapen? Gaan we geld besparen door verder uit het centrum te zitten (maar dan moet je ´s avonds als je uit eten wilt weer een taxi nemen of een bus, kost ook weer geld) of gaan we wat duurder doen in het centrum (maar die heeft weer vreselijke bedden waarvan je de spijlen letterlijk in je rug voelt prikken) Ik word er soms doodmoe van... Maar dat komt ook vooral omdat ikeen persoon ben die zó moeilijk kan kiezen en beslissen :-)Soms worden we moe van onszelf, dan denken we: ¨Waarom is het toch zo moeilijk om te beslissen?¨ Je bent (ik vooral) bang dat je verkeerde beslissingen maakt, dat je dan achteraf toch iets heel moois hebt gemist of veel te veel geld hebt betaald. Reizen bestaat naast relaxen, nieuwe avonturen meemaken, nieuwe culturen ontdekken, wereldwonders aanschouwen toch ook uit afwegen, bezuinigen en uit heeeel veeel (voor ons toch soms hele moeilijke) beslissingen maken :-)

Maar het is tot nu toe allemaal zeer de moeite waard!!!!!