Hola vanuit Chili!

29 Januari zijn we aangekomen in San Pedro de Atacama. Een stoffig dorpje van ongeveer 2000 inwoners aan de rand van de droogste woestijn ter wereld; de woestijn van Atacama. De route van Salta naar San Pedro was heel mooi alleen grotendeels hetzelfde als we zelf al met de huurauto hadden gedaan. Echt overdreven veel touroperators, restaurants, hostels en souvenirshops! Maar wel heel knus en gezellig met mooie witgeverfde gebouwtjes, knus pleintje en mooie oude straatjes. En het is er vreselijk warm!!

De grensovergang tussen Argentinië-Chili is heel wat beter georganiseerd dan die van Bolivia-Argentinië. Weer een bladzijde vol met stempels in ons paspoort :-)

We hebben 2 tours geboekt waarvan 1 naar ¨Valle de la Luna¨ (Maanvallei) en Valle de los Muertos (Dodenvallei)ging en de andere een algemene tour was naar vulkaanmeren en typische Andesdorpjes. Ook direct een buskaartje gekocht om zeker te zijn dat we naar Arica kunnen om te relaxen op het strand.

Na lekker te hebben uitgeslapen zijn we eerst gaan internetten en foto´s branden en daarna om 4 uur vertrokken met onze tour operator Desert Adventure (klinkt spannender dan het was...) De tour bestond uit stops in Valle de la Luna, Valle de los Muertos en een kleine zoutmijn. Bij de zoutmijn was een rotsformatie die las tres Marias heet. (de drie Maria´s) Met nog meer verbeelding dan we al nodig hadden bij de priester in de rots bij Salta moest je in de 3 vormen, 3 x Maria zien in een verschillende houdingen. Ahum....tsja...
Tijdens de tour reden we door een maanachtiglandschap. Hele aparte omgeving, krater, kale vlaktes, geen plantjes, geen dieren te bekennen en héél veel zand. Gaaf om te zien! In dit gebied zijn rond de 60 vulkanen waarvan nog maar een paar actief. We hebben gewandeld door het zand langs de rotsformaties die kraakten omdat de temperatuur weer daalde. Maf om te horen. Daarna door naar Valle de los Muertes, heel indrukwekkend om te zien. Hoge bergen, grote zandvlaktes en een hele grote vallei. Hoe de vallei aan de naam ¨Dodenvallei¨is gekomen is niet helemaal zeker. Er zijn meerdere verhalen maar de 2 meest logische verhalen zijn als volgt. Verhaal 1 zegt dat er een Belgische priester was die door zijn franse accent verkeerd is begrepen door de Chilenen. Omdat het zo op Mars zou lijken wilde de Belg de vallei, vallei van Mars noemen. Mars is in het Frans Marte, wat de Chilenen verstonden als Muerte(dood). Verhaal 2 is dat er bij opgravingen heel veel skeletten en botten van mensen werden gevonden en dat ze het daarom dodenvallei hebben genoemd. De mensen uit dit dorp begroeven mensen in het wilde weg, ze hadden geen kerkhoven. Dus zo gek was het niet dat ze allemaal botten in de vallei vonden. Nu worden er zelfs nog steeds altijd skeletten gevonden als ze iets nieuws bouwen in het dorp. Als iemand iets nieuws wil laten bouwen moet hij eerst allerlei archeologische onderzoekskosten betalen voordat er iets mag gebeuren. maf hè?

De afsluiter van de tour was een stop bij een krater in de vorm van een amfitheater om de duin op te klimmen en van de zonsondergang te genieten.
Heel mooi en ¨romantisch¨ met nog 100 andere toeristen :-)

Volgende ochtend moesten we om 8 uur klaar staan voor onze tweede en laatste tour in San Pedro. Deze tour bestond uit het bezoeken van een paar fruitbomen (heel interessant...) de zoutvlakte van Atacama met 2 meren met flamingo´s, 2 vulkaanmeren (prachtig blauwgroen gekleurd!) en 2 typische dorpjes. We konden helaas niet dicht bij de meren komen omdat er een met uitsterven bedreigde vogelsoort aan het broeden was bij het meer. Maar achteraf denk ik dat het uitzicht mooier was dan heel dicht bij het meer staan. Op de terugweg geluncht in 1 van de dorpjes. Met een typisch Chileens gerecht: Cazuela. Een soort bouillon met kip er in en groenten en chinoa (weet niet zeker of ik het goed schrijf) Chinoa is een soort couscous dat alleen maar in hele hoge gebieden groeit (boven 3000 meter alleen) Erg lekker!

In 1 van de dorpjes staat een kerk met aan de ene kant een ezel die voor het katholieke geloof staat en aan de andere kant een lama die voor het Andes geloof staat. Hier is niemand puur katholiek, het is een mix van het geloof in de bergen, vulkanen en zon en het katholicisme.

Na de tour nog in het archeologisch museum geweest waar heel simpel en op een interessante manier de geschiedenis van de mensen van Atacama wordt verteld. En welke invloed verschillende culturen zoals de Inca´s op de Atacama cultuur heeft gehad.

Even wat gegeten en om kwart voor 9 vertrokken met de bus naar Arica, de laatste stop in Chili. 3 dagen strand......heerlijk!!!

Ciao!