Zoals jullie hebben gelezen hebben we nu een paar daagjes strand achter de rug. Daarover in een volgend verhaaltje meer. Tijd om onze ¨achterstand¨ in te halen :-) Jullie hebben nog Salta, Noord Argentinië en San Pedro de Atacama, Chili tegoed. Hier komt Salta...

We kwamen 23 januari ´s morgens aan met de bus in Salta. Salta is n redelijk stadje, rond de 150.000 inwoners. Heel anders dan wat we voor de rest van Argentinië hadden gezien. Veel meer indiaans uitziende mensen en wat chaotischer zoals de steden in Bolivia. Op het eerste gezicht vonden we het enige verschil met Bolivia dat het netter,schoner, rijker en natuurlijk veel duurder was. Maar toen we op een avond uit eten waren bleek er toch wel degelijk armoede te zijn in Salta. Er waren volwassen schoenpoetsers ipv van de gebruikelijke jongetjes die om eten en geld vroegen. Nou hadden we in Bolivia natuurlijk wel meer gebedel meegemaakt. Maar als je nog wat eten had liggen op je bord wilden ze dat ook heel graag hebben. En dan ook echt alles wat er nog maar over was van koude patat, pizza, brood. We zagen een jongen van begin 20 denk ik die een koud stuk pizza in zn blikje deed (die gebruikte hij voor het schoenpoetsen) en zo het hele terras bijlangs
ging en alles in zn blikje gooide. En Gerben zag hem dus ook nog een half glas cola achterover gieten. Je voedlt je toch wel ongemakkelijk als je zoiets ziet...

Verder vonden wij Salta een hele leuke gezellig mooie stad. Mooi centraal plein met terrasjes er omheen. Veel gezellige winkelstraten. We vonden het een beetje klein Buenos Aires.

De eerste dag hebben we eerst ´s middags n beetje bijgeslapen (vooral ik; van 13.00 uur tot 18.00 uur :-)) ´s Avonds n beetje de stad verkend, rondgeslenterd en gegeten op het terras rond het plein.

De volgende dag een auto gehuurd voor de komende 4 dagen. Een prachtige Chevrolet Corsa zonder airco en zonder radio kwamen we later achter.... Gelukkig hadden we nog tijd om naar het MAAM museum te gaan. Daar zijn mummies tentoongesteld die zijn gevonden op de vulkaan Llullaillaco, de op één na grootste actieve vulkaan (6739 meter hoog!) ter wereld. Deze 3 Inca kinderen zijn in 1999 gevonden onder de top van de vulkaan, geofferd tijdens een Inca ritueel. In de Inca cultuur was het gebruikelijk om de mooiste kinderen als offer te begraven met allerlei attributen in hun graf. De mummies worden afgewisseld in het museum. Wij hebben het 15 jarige Incameisje ¨La Doncella¨ van Llullaillaco gezien. Heel indrukwekkend! Ze is meer dan 500 jaar geleden gestorven. Ze is zo ongelofelijk goed bewaard gebleven door verschillende factoren maar als ik het me goed herinner was de belangrijkste factor de extreme kou door de hoogte. Het is zo bizar, je kijkt
gewoon naar een mens die van vlees en bloed lijkt, het lijkt net of ze gisteren is gestorven.... ongelofelijk indrukwekkend!

Na het bezoek aan het museum op zoek gegaan naar een garage die op zondag open was want anders konden we niet beginnen met onze autotour door de omgeving van Salta. Volgende morgen rond half 9 vertrokken nadat we wat boodschappen hadden ingeslagen. Onze eerste stop was bij een groot meer met een dijk. Mooie route door de bergen met uitzicht op het meer. We zijn doorgereden tot de dijk waar een uitkijkpunt was. Wel mooi, maar niet mooi genoeg om lang rond te blijven hangen.

Daarna verder met de zuidelijke route richting naar Cafayate. Hoe dichter we bij Cafayate kwamen hoe mooier de omgeving. Allerlei kleuren om ons heen, rood, groen, oranje en geel. Gestopt bij een altaartje aan de kant van de weg voor gaucho Antonio Gil voor een veilige reis. Deze altaartjes staan echt in heel Argentinië langs de kant van de weg met allerlei rode vlaggen in de bomen. Argentijnen vereren deze boer Antonio Gil helemaal, hij was een soort Robin Hood, hij hielp de armen. Ook zijn er veel altaartjes voor Difunta Correa, een jonge vrouw die in 1841 tijdens de burgeroorlog, met haar baby op de arm te voet op weg was van San Juan naar La Rioja. Onderweg stierf ze door uitputting en ondervoeding. Toen enkele dagen later haar levenloze lichaam werd gevonden, trof men tevens de baby aan, nog levend aan haar borst. Haar graf, de plek waar ze werd gevonden, werd meteen een soort gewijde plaats. Wijlen Correa is uitgegroeid tot de beschermvrouwe van
vrachtwagen- en buschauffeurs, maar ook van reizigers onderweg.

Daarna kwamen langs allerlei aparte rotsformaties gevormd door de wind zoals het amfitheater, de pad, het duivelkeelgat en een priester (voor deze priester had je heel wat fantasie nodig....). Een paar dorpjes bezocht, leuk om even door heen te rijden om een indruk te krijgen. In de buurt van Cafayte zagen we de wijngaarden al verschijnen. Cafayate staat bekend om de wijn. Het is een klein toeristisch dorpje waar niet veel meer te doen is dan wijn drinken en eten, dus dat hebben we dan ook maar gedaan :-) ´s Avonds onder het genot van een lokale wijn konijn gegeten. En toen op tijd naar bed.

Volgende ochtend weer in de auto richting Cachi. Onderweg reden we door gehuchtjes waar wat boertjes wonen. Indrukwekkend om te zien in wat voor kale omgeving deze mensen wonen en in wat voor ¨huizen¨. Nog een kerkhof bezocht, op de een of andere manier vind ik de kerkhoven heel erg mooi in Bolivia en Noord Argentinie. De kruizen bij de graven zijn versierd met prachtige kleurrijke fleurige bloemenkransen. Lijkt heel erg mooi.

Het rechte asfalt werd vervangen door slingerwegen van zand en stenen. Uiteindelijk aangekomen in Cachi, heel klein dorpje waar verder niet veel te beleven viel. Nog een lekke band dus gerben mocht zich eerst nog even in het zweet werken voordat we konden gaan lunchen.

Na de lunch door naar Salta langs een mooi landschap met heel veel grote cactussen. De weg ging over een heel hoog gebergte, prachtige route met weer heel veel haarspeldbochten door de wolken, zo hoog zaten we!

In Salta hebben we onze lekke band laten repareren en ons meteen ook laten oplichten. We moesten 25 pesos betalen ( €6 ongeveer) Achteraf hoorden we dat het normaal maar 6 pesos kostte....tsja...wij vonden het al helemaal niet duur en waren blij dat we in ieder geval weer een goed reservewiel bij ons hadden. Dezelfde avond nog doorgereden naar een klein plaatsje net onder Jujuy, El Carmen. De weg er heen bestond uit ongeveer 6000 bochten de berg op en af. Leuke route voor Gerben om te rijden, minder leuke route als bijrijder :-)

Leuk hostel gevonden, heel netjes, netter dan sommige hotels! Verder niks te beleven. Even was het zelfs druk op het plein maar hiervoor moest eerst een brommer worden geschept... Nog een vreselijk vieze pizza gegeten en toen naar bed. Op dag 3 naar Purmamarca gereden, bekend om de prachtige berg met 7 kleuren. Zag er heel mooi uit! Het dorpje zelf is megatoeristisch, vol met souvenierkraampjes en hotels.
Na de Salar van Uyuni te hebben gezien hebben we toch besloten om door te rijden naar Salinas Grandes. Supermooie route door de bergen waarbij het hoogste punt 4170 meter was. Toen we bijna bij de zoutvlakte waren zagen we een hele grote groep wilde Vicuñas aan de rand staan. Dit is de wilde neef van de Llama (zo heet ie officieel en niet Lama zoals wij het beestje noemen)en Guanaco.

De zoutvlakte is een heel stuk kleiner dan bij Uyuni en de zoutlaag is veel dunner. Midden op de zoutvlakte waren baden gemaakt waarin je kon drijven in het zoute water. Helaas hadden wij geen zwemkleding bij ons, maar was heel grappig om te zien.

Het laatste plaatsje van deze dag was Humahuaca. De route er naar toe was weer heel erg mooi! Gekleurde bergen en grote cactussen. Aangekomen in Humahuaca een hostel gezocht en weer ff bijgeslapen. ´s Avonds in een gezellig restaurantje gegeten. We vonden Humahuaca heel erg knus en gezellig. Met hele schattige oude straatjes en mooi klein pittoresque pleintje. De volgende ochtend nog een monument bekeken en toen op zoek naar een goed verborgen ruïne. Na bijna een uur over zand en stenen te hebben gereden en toen de weg nog slechter werd betwijfelden we het of we de ruïne zonder gids ooit zouden vinden. Nagevraagd bij een indiaans vrouwtje en haar geiten maar helaas was het antwoord zo onverstaanbaar en vaag dat we hebben besloten om maar verder te gaan met de oorspronkelijke route.

Toen op weg naar onze laatste stop Tilcara, waar een Inca ruïne is. Hier zijn heel veel dingen gevonden over de Inca tijd en nu hebben ze een paar dingen herbouwd. Het leek heel nep en we vonden er eigenlijk niet zo veel aan. Het dorpje zelf daarentegen was wel heel leuk maar ook wel weer aardig vol met toeristen.

Aangekomen in Salta hebben we de auto weer ingeleverd en boodschapjes gedaan voor de busreis naar San Pedro de Atacama, Chili.

Deze 4 dagen zaten vol met mooie afwisselende landschappen en dorpjes maar omdat we kortgeleden nog de Salar de Uyuni tour hadden gedaan was het toch minder indrukwekkend dan verwacht. Waarschijnlijk was het anders geweest als je Bolivia nog niet hebt gezien. Maar desondanks was het leuk om met zn tweetjes in de auto rond te toeren.

Tot in de woestijn!