Haai allemaal!

Hier is dan eindelijk weer een update vanuit Chili. We lopen een beetje achter met onze verhalen maar we hebben het druk gehad met tours en jawel met reizen :-) Het is nog maar 10 dagen geleden maar inmiddels zijn we alweer 2 landen en heel wat indrukken verder. Omdat je zoveel verschillende plaatsen bezoekt weet je al bijna niet meer wat je aan het begin van de week hebt gezien en gedaan. Klinkt misschien raar maar het is echt zo. Jullie hebben waarschijnlijk de mooie foto's van onze trip naar de Salar de Uyuni gezien, ik zal het bijbehorende verslag ook nog proberen te schrijven.

We zijn de 16e vertrokken met de bus vanuit Potosí naar Uyuni. De meest mooie busrit tot nu toe! Helaas stopten we maar 1x onderweg. De busrit duurde 6 uur en ik heb 6 uur lang mijn ogen uitgekeken. We gingen door prachtige bergen, langs lama's met indiaanse herders en uitgestrekte valleien. Het landschap veranderde ongeveer per uur. Zo mooi! Hele groene bergen, rode rotsen, gele bergen dan weer canyon-achtige bergen. En af en toe een kleien hutje met een paar verdwaalde indianen langs de weg. Ongelofelijk! Je kunt je niet voorstellen, rij je daar al uren in the middle of nowhere en stopt de bus ineens en stapt er een moeder met 2 kleine kindjes in! Dan kijk je om je heen; nergens een dorpje of een hutje te bekennen, én je hebt al uren geen hutje gezien. Waar komen deze mensen in godsnaam vandaan!!!?? En paar uur later stapte er ook nog een man uit en liep de vallei in waar ik ook weer nergens een dorpje of een hutje kon vinden...zo vreemd... Je kunt je gewoon echt niet voorstellen waar die mensen vandaan komen of heen gaan, wat doen ze daar!? Oh ja, en bruggen schijnen ze in Bolivia ook een overbodige luxe te vinden. We zijn meerdere malen met de bus door n miniriviertje gereden. Grappig nu het water niet zo hoog stond. Ik moet er niet aan denken hoe het is als het heeft geregend, tot nu toe hebben we geluk gehad wat de regen betreft.

's Avonds kwamen we dus na die indrukwekkende busrit aan in Uyuni. Volgens mij 1 van de meest trieste dorpjes ter wereld. Alles is daar in de kleur ´stoffig´. Wat een deprimerend dorpje vonden wij het. Toch nog wel ongeveer 14.000 inwoners, waarvan waarschijnlijk 13.999 mensen een reisbureau hebben die tours aanbieden naar de Salar. Alleen maar reisbureau´s, souvenierswinkeltjes en restaurantjes. Meteen een tour van 3 dagen geboekt voor de volgende dag want zo min mogelijk tijd in dit vreselijke dorp des te beter.

Op dag 1 vertrokken we tegen half 11. We hebben het wel getroffen met onze groep denk ik. Joan en Rosa, 2 beste vrienden uit Valencia, Spanje. Het andere stel, Emiliano en Josefin, kwam uit Zweden. Emiliano´s beide ouders zijn Argentijns dus hij sprak vloeiend spaans en ook zn vriendin had 2 maanden Spaans gestudeerd in Barcelona dus die sprak ook heel goed spaans. Gerben hoopte eigenlijk op een groep met meer engelssprekende mensen, dus de vrouw van het reisbureau had ook nog een Pool in de aanbieding. Maar pech voor Gerben, ook de Pool sprak een aardig woordje Spaans :-) Achteraf viel het allemaal mee en was het een leuke groep (alleen de Pool irriteerde mij mateloos met zn stomme eigenwijze, arrogante gezeur!! Maar aan hem ga ik verder geen woorden vuil maken :-))

In een Jeep gingen we dus met deze internationale groep en onze gids Alex op weg. Eerste stop was een suffe stop bij een locomotiefkerkhof (????) Tenzij je een treinfanaat bent snap ik werkelijk waar niet waarom je dit 1 van de stops van je tour naar de Salar de Uyuni maakt, maar OK.... Gelukkig gingen we snel door de Salar op. Wat gaaf!!!

Wereld's grootste zoutvlakte ligt op 3675 meter hoogte. Ik weet niet meer hoe groot hij is, maar hij is echt megagroot!! Je ziet heel in de verte wat kleine bergjes wat dus eigenlijk duizenden meters hoge bergen zijn, zo groot is de vlakte dus. Ik heb het even voor jullie opgezocht (het verslag moet natuurlijk wel volledig zijn) de zoutvlakte is 12.000 km2 groot. . De zoutvlakte is het restant van een zee die de hele altiplano vulde tot aan het Titicacameer en tijdens miljoenen jaren is de zee langzaam verdwenen. De enige overblijfselen van die grote zee op hoogte is tegenwoordig het Titicacameer, Lago Poopo, de zoutvlaktes van Coipasa en van Uyuni dus. De dikte van het zout varieert van 2 cm tot 30 meter! Het is zo onwerkelijk als je midden op al dat zout staat.... We kwamen bij een hotel van zout (vonden wij verder niet zo interessant) en daar hebben we een paar grappige foto's gemaakt zoals jullie hebben gezien. Zo maf!

Nog langs Colchani, n gehuchtje waar het zout wordt verwerkt en waar allemaal lelijke souverniers van zout werden verkocht. Daarna gingen we naar Inkawasi (in het Quechua (de taal gesproken door de Indianen) betekent dat Inca huis) of la Isla del Pescado (eiland van de vis, omdat het de vorm van een vis schijnt te hebben). Op de salar zijn ongeveer 60 eilanden, dit is 1 van de meest toeristische. De eilanden zijn trouwens allemaal toppen van oude vulkanen. Inkawasi is zo interessant omdat er megagrote cactussen groeien. De wanq'ara, cactussen die gemakkelijk 10 meter hoog kunnen worden. Naar schatting groeien deze tussen 1 en 5 cm per jaar. Dat betekent dat de grootste exemplaren tussen 200 en 1000 jaar oud zijn!! Ongelofelijk he voor een cactus!?

Na de lunch hebben we nog wat meer foto´s gemaakt en toen doorgereden naar ons zouthostel. Het hostel was van zout gemaakt en zelfs ons bed was van zout. Nog een beetje rondgelopen in het gehucht van10 huizen (wat een leven, het enige wat die mensen de hele dag zien is de zoutvlakte....) wat lama's beslopen voor een foto en toen avondeten. Lekker eten alleen vreemd genoeg een beetje flauw.....

Op dag 2 moesten we om 6 uur ontbijten en half 7 vertrekken (moet je nog eerder je nest uit dan wanneer je aan t werk bent!) We moesten eerst 2 uur rijden totdat we bij een prachtig meer kwamen met flamengo's. Verschillende prachtige kleuren. In de meren in dit gebied zit heel veel Borax, een soort mineraal waardoor de meren de witte kleur krijgen. Daarna naar een ander meer waar we de flamingo's van dichterbij konden zien. Wat apart om die vogels op zo'n hoogte te zien met besneeuwde bergtoppen op de achtergrond.. Ik weet niet waarom, maar omdat ik flamingo's in Sardinie had gezien dacht ik altijd dat ze in warme gebieden leefden en niet op 3000 meter hoogte ook.. Bij dat meer hebben we geluncht. Een paar verschillende meren gezien waaronder eentje met een prachtige kleur groen.

Daarna gingen we verder door een woestijnachtig gebied met prachtige bruine bergen die van zand leken, met in de verte sneeuw. Zo onwerkelijk dat je zoveel verschillende landschappen in een paar uur voorbij ziet komen. Nog een stop gedaan bij de Arból de Piedra (boom van steen, zie foto) en toen was het alweer tijd voor het 2e hostel.

's Avonds weer gegeten en een spaans kaartspelletje geleerd van Emiliano. Was gezellig maar toch tegen half 11 op bed omdat we om 4 uur er uit moesten. Want om half 5 vertrokken we richting de geisers Sol de Mañana. Die schijn je het best te kunnen zien als het donker is...tjsa...dat moet dan maar he. Gaaf om te zien met hoeveel kracht die geisers spuiten! Het was koud!!! Het vroor gewoon en er lag sneeuw. Zo maf terwijl je de dag ervoor nog in de woestijn zat :-) De Pool en wij waren de enige die de geisers interessant genoeg vonden om voor in de kou te staan want de rest zat na 1 seconde en 1 foto alweer halfslapend en rillend in de jeep ha ha!

Daarna gingen we ons opwarmen in de Aguas Termales de Polques. Als je daar om 10 voor 6 's ochtends staat met je dikke schoenen, vest en jas en je ziet om je heen sneeuw op de grond liggen, kun je je niet voorstellen dat je al die warme kleren uittrekt om in je bikini daar te gaan staan en je op te warmen in dat water dat uit de grond komt. Hoe ongeloofwaardig het ook op ons overkwam, het was toch echt zo. Wat een genot!!!!!!!!!!!!!!!! Dat water was zo heerlijk warm! Het was ongeveer 34 graden terwijl het dus buiten vroor. We hadden een half uur voordat we moesten ontbijten. Je begrijpt dat wij er zo lang mogelijk in hebben gelegen :-) En wat een uitzicht ook! Vanuit het bad keek je op een meer met flamingo's terwijl de zon opkomt, geweldig! Hopelijk zie je dat een beetje weer in de foto...

Na het onbijt gingen we nog naar Laguna Verde. Wat groen meer betekent. (Ik vond het trouwens meer turquoise dan groen...) De kleur komt door allerlei mineralen in het water, het is een vulkanisch meer. Oh volgens mij heb ik dat al bij de foto vertelt... Ook nog langs Rocas de Dali, de stenen van Dali (zie foto) Geweldig! Zo mooi dat je alleen maar mooi gekleurd bruin zand ziet en bergen.. elk landschap tijdens deze tour was geweldig eigenlijk!

Daarna gingen we naar de grens me Chili om die irritante Pool uit de Jeep te gooien want die ging naar San Pedro de Atacama (waar wij vandaag zijn) Daarna nog naar een vallei van de stenen maar dat vonden wij niet echt meer heel interessant na al die prachtige dingen die we al gezien hadden. Nadeel van deze tour is wel dat we erg verwend zijn geraakt. Er kan qua landschap nog weinig tippen aan dit Boliviaanse landschap! Dat hebben we ook gemerkt toen we de afgelopen 4 dagen een auto hebben gehuurd in Salta (Noord-Argentinie) Maar hierover meer in het volgende verhaal.

De rest van dag 3 was dus terugrijden naar het enerverende Uyuni. Onderweg nog veel lama's gezien (ik raak maar niet uitgekeken op deze mooie dieren!) en we kwamen uitgeput aan in Uyuni. Al met al waren het 3 megavermoeiende dagen omdat we zo vroeg moesten opstaan, maar ook 3 zeer mooie, interessante en ongeloofelijk indrukwekkende dagen!

Voor de mensen die geinteresseerd zijn in meer details over de zoutvlakte, kijk op deze site: http://www.karldeckers.be/12%20SALAR%20DE%20UYUNI.htm

Hij heeft het allemaal heel duidelijk beschreven, niet zo langdradig als ik het zou hebben geschreven...

Na ons zoutavontuur in Uyuni hebben we de bus genomen naar Tupiza om een paar dagen bij te komen. Tot in Tupiza!

Ciao!