Hola!

We zijn vanmorgen na een busrit van 19uur in Mendoza aangekomen. Dat 2,5 uur later dan verwacht, maar op zo´n afstand valt dat allemaal wel te bezien. Behalve dat het heel rustig is in de bus en dat bijna alle winkels zijn gesloten en het redelijk uitgestorven is op de terminals,krijg je als reizigerweinig van kerst mee. Je ziet op straat of in de huizen ook weinig tot geen kerstversiering. Om kerst toch een beetje te vieren, gaan we vanavond niet zelf koken, maar lekker uiteten. Zelf koken zal ook moeiijk gaan, want de supermarkten zijn vandaag gesloten. Hopelijk zijn vanavondsommige restaurantswel geopend.

Angelitais/was afgelopen dagen een beetje ziek, zware hoest,hoofd-en keelpijn, vandaar dit een keerhet verhaaldoor mij (Gerben) geschreven. Uiteraard heb ik nog wel de benodige input van Angelita meegekregen! Voor de zware hoest en keelpijn hebben we inmiddels een ´wonderdrankje´ gehaald, hopelijk slaat deze snel aan.

Als eerste wil ik iets vertellen over de bewonersvan dit land, deArgentijnen. Onze ervaring is dat men super vriendelijk zijn, en altijd bereidzijn om je te helpen. Als je de weg bij een bushalte vraagt, en diegene weet het zelf niet of hij/zij vertelt het niet juist, dan bemoeien anderenzich er ook mee om het goed of beter uit te leggen. Voor je het weet zijner 5 à 6 personen betrokken om je uit te leggen hoe je er precies kunt komen. Nog een paar voorbeelden; Een vrouw bij de bushalte hoorde Angelita hoesten en vroeg uit haar zelf of Angelita wel iets had tegenhet hoesten. Ze gaf de tip om eucalyptus-olie te stomen, zo aardig!! In de bus staatde jeugd ook direct op wanneer er oudere mensen ofeen vrouw met baby de bus instapt, ergsociaal!Danwil ik nog iets kwijt over de begroeting. Iedereen (mannen en vrouwen)begroeten elkaar met1 kus op de linkerwang. Ook al ken je elkaar net als je afscheid neemt, dan geef je 1 kus op de wang. In de bus, in de winkel, eigelijkaltijd & overal.

Dan over Bariloche, in totaal hebben we er 4 nachten geslapen. Eerste dagzijn we ´s avonds in Bariloche aangekomen. Dag 2 hebben weklusjes gedaan zoals de was, kaartjes op de post doen, informatie halen over bergroutes, boodschappen doen.

Op dag 3,zijn we rond 11.30uur op pad gegaan om te hiken in de bergen rondom Bariloche. Het weer is gelukkig stukken beter geworden.Bij aankomstwas het nog vreselijk koud, maar de regen isverdwenenen het zonnetje komt er weerregelmatig door.De temparatuuris ongeveer23 graden. Prima weer dusom te gaan hiken!

De route diewe zijn gaan hiken (totaal12 á 13 km)loopt vanaf Cerro Catedral(21 km v. Bariloche) naar Refugio Frey, in het Nahuel Huapi National Park. Volgens de informatieborden is het ongeveer 4 uur lopen, maar dit is ons helaas net niet gelukt. Het is een mooie route langs een rivier. Onderweghebben we zelfs 3 condors gezien! En nee, dit keer zijn we niet aangevallen :-)Feitje: Een condor eet alleen dode dieren. Halverwege de route dachten we eindelijk een route te hebben gevonden, die zonder veel inspanningkon worden afgelegd. Maar helaas,het zwaarste gedeelte moest nog komen. Het laatste 1,5 uur bestond alleen nog maar uit klimmen. Het was vreselijk steil,de klim gaat1500m omhoog. Er leek geen eind te komen!! Uiteindelijk hebben rond 17.30uur de refugio gehaald. Om bij de refugio te komen, moester nog wel even een rivier/watervalletje zonder brug worden overgestoken. Angelita vond dit een beetje eng, omdat het nogal steil naar benenden afliep. Uiteindelijk is ons dit ook gelukt, en konden lekker gaan uitrusten en met glaasje wijn gaan genieten van ons uitzicht. Schitterend!! Eenleuke refugio, 3 grote tafels en banken in de ´kamer´, een keuken voor de gasten en boven een slaapstal voor +/- 30 personen. De refugio ligt aan een meertje omringd door allemaal prachtige bergen met sneeuw! Afgelopen zaterdag had er namelijk nog in de bergengesneeuwd. De wc was buiten in een apart huisje, verder geen douche. Alleen koud water om koken en afwassen. Het ergste was de stank van de schoenenen zweetsokken, maarna een tijdje ruik je dat ook haast niet meer.Na het flesje wijn te hebben leeggedronken samen met een duits meisje ben ik ons meegenomen eten gaan koken. Je kan ook eten kopen, maar dat is erg duur. Een flesje wijn kost daar 40 pesos, terwijl ditvoor 4 pesosin de winkel ligt. Zodra het donker begon te worden kwamen de kaarsen op tafel, er is namelijk ook geen stroom. Tijdens het etenverhalen aangehoord van echte bergklimmers uit Brasil,erg interessant. Heel gezellig en knus!

De volgende morgen tegen10 uur zijn we weer vertrokken richting Cerro Catedral, maar nu via een andere route (iets langer (+/- 15 km). Deze route gaat langs een waterval & nog meer meren. Het is echt zomer geworden. Een strakke blauwe hemel, geen wolkje te bekennen, temperatuur loopt richting 30 graden.Een mooie route, in het begin ging het ook lekkersnel,want nu gingen we bergafwaarts. Dat loopt toch een stukmakkelijker. Lekker relaxen bij de uitzichtpunten.Uiteindelijk rond 14.15uur bij het einde van de route afgekomen om met de bus naar Campanario (uitkijkpunt) te gaan. Omdat we al twee dagen bergwandelen in de benen hebben zitten, hebben we besloten om ons zelf te belonen om met de skilift naar boven te gaan. Je kunt namelijk ook lopend/klimmend (45 min.) omhoog, en dat is gratis. Een ongelofelijk mooi uitzicht! Allemaal verschillende meren, kleine eilandjes in ´t meer, en rondom allemaal hoge bergen. Door het prachtige weer, was het water ook prachtig blauw en helder. Dit uitzichtpunt is volgens National Geographic één van de zeven mooiste uitkijkpunten ter wereld, en dit is volgens ons terecht!Na lekker in het zonnetje tehebben genoten van het uitzicht zijn we rond 17.45uur weer met de lift naar beneden gegaan, om daar de bus naar Bariloche te nemen.

Gisteren(woensdag 24 dec.) gaan we om16.25uur met de bus naar Mendoza.Daarvoor staat nog wel een route van26km opmountainbike op het schiereiland LLao-LLao op de planning. De route bestond uit prachtige afdalingen (gaat lekker snel) en iets minder leuke klimmen. Wederom een prachtige route, langs verschillende meren met mooie uitzichtpunten. Angelita kon bij het laatste uitzichtpunt moeilijk afscheid nemen en wilde terwijl ze al fietste nog 1x kijken, alleen dat deed ze net iets te lang. Ze fietste vervolgens in een greppelnaast de weg, en botstehalf tegen een geparkeerde auto. Haar al zere teennagel kwamtegen de auto, stuk eraf! Verder niets ernstig, en zo kwamenrond 13.30uur alsnog bij het einde van de route. Snel met de bus terug, langs de supermarkt om eten te kopen voor de busrit naar Mendoza,langs het hostel om de rugtassen op te pikken endan met de bus naar de terminal.

Saludos,

Angelita en Gerben!