Hola todos!!

Tis even geleden dat we van ons hebben laten horen, maar we zijn er weer. Inmiddels zijn we2 landen verder en een hele bijzondere spannende ervaring rijker. Vanaf Lima, Peru vlogen we naar Guatemala via Honduras. We hebben een stop-over geboekt voor 10 dagen in Honduras zodat we alle tijd hadden om te leren duiken. We waren er over uit dat we op 1 van de Bay Islands in de Caribbische zee wilden leren duiken, het rif daar is de 2e grootste ter wereld en schijnt ook 1 van de mooisten te zijn. Hier kunnen wij natuurlijk niet over oordelen aangezien we alleen maar hebben gesnorkeld in Cuba en Maleisië (en Sardinië natuurlijk) maar het klonk ons goed genoeg :-)

We zijn om half 3 ´s middags vanuit Lima via Panama City (aankomst +/- 6 uur en om 7 uur weer door naar Honduras) naar San Pedro Sula gevlogen. We kwamen ´s avonds tegen 9 uur aan in San Pedro Sula. Altijd n beetje spannend om in een nieuw land aan te komen. Het was nogal uitgestorven op t vliegveld dus maar n taxi genomen naart centrum. We waren n beetje onvoorbereid: geen idee hoeveel de Hondurese Lempira´s waard waren of waar we zouden moeten slapen. We zijn dus ook flink afgezet door de taxichauffeur maar we wilden zo snel mogelijk naar n hostal-hotel om ´s morgens op tijd met de bus naar La Ceiba te reizen.

Om 9 uur ´s ochtends zaten we in de bus naar La Ceiba, vanwaar we de boot namen naar Roatàn. N goed bus gelukkig die er ongeveer 3 uur over deed om in La Ceiba aan te komen. Onderweg kwamen er nog weer verkopers van alles en nog wat in de bus of buiten langs de ramen te schreeuwen. Ze verkochten heerlijke stukjes gesneden mango en dat koop je zo vanuit je luie stoel, beter kan niet :-) Meteen zo´n andere wereld Midden-Amerika: gigantische vochtige hitte, heerlijk zoet fruit (erg gemist in Zuid-Amerika) en spontanere mensen! Ik vond het eerst heel erg jammer om Zuid-Amerika te verlaten( in tegenstelling tot Gerben, die had wel meer behoefte aan n ander werelddeel) maar nu ik zo in die bus zat met een stukje zoete mango in mn mond terwijl er n heerlijke warme bries door mn haren ging had ik toch wel heel veel zin in dit gedeelte van de reis. We begonnen ons wel n beetje zorgen te maken aan t begin van de busrit toen de chauffeur plastic zakjes ging uitdelen. Ik dacht eerst nog: ¨goh, wat milieubewust hier, ze delen afvalzakjes uit¨ Toen ik de chauffeur vroeg waar die zakjes voor waren zei hij dat het kotszakjes waren.... Hmmmm.... Gerben met zn wagenziekte werd daar niet zo vrolijk van maar achteraf was dat allemaal n beetje overdreven. We zijn niet eens door de bergen gegaan. Maar misschien had het rijgedrag van de chauffeur er wel iets mee te maken... We hebben namelijk inmiddels ook de Hondurese versie van Schumacher ontmoet!!

We waren er nog niet helemaal uit of we naar Utila of Roatan wilden. Utila scheen iets goedkoper te zijn maar wel vol met hele jonge feestende backpackers. Martine ( NLse die we tijdens MP tour hadden ontmoet) was op Utila geweest en vond t helemaal niks. Dus toen hebben we toch maar gegokt opRoatan. En achteraf was dit een perfecte keuze! !

De boottocht naar Roatan duurde ongeveer anderhalf uur. WeerhadGerben geluk: de zee was heel ruig en er werden weer kotszakjes uitgedeeld ha ha. Deze keer was dat niet overbodig want veel mensenhingen de hele boottochtlijkbleek boven de prullebak of boven de zakjes:-) Gerben had gelukkig iets minder last dan normaal omdat hij zo`n reispilletjes had genomen.Even tussendoor een leuk feitje voor mijn salsachicas ( clublidNr.2, 3 en 4): DE Hondurese versie van Dollarteken stond naast mij op de boot ! ! ! ! ! ! !:-)

De lokale bevolking van Roatan stamt af van Afrikaanse slaven. Je hebt helemaal niet het idee dat je in Honduras bent, heel maf. Ze praten ook allemaal engels (was een engelse kolonie). Nou ja, een soort van engels. Het is onverstaanbaar voor ons. Het doet me denken aan dat Jamaicaanse engels, heel erg grappig!! De heren: veel ¨bling bling¨, rastahaar, wijde baggy broeken (ander woord voor broeken die onder aan de kont hangen)en baseballshirts en caps, ¨coole ,¨gepimpte toyota`s met vliegtuigspoiler en niet te vergeten ¨coole¨blauwe lichten( clublidNr.3 en 4 weten waar ik het over heb ha ha!!) Ende dames: veel ¨bling bling, hairextensions, veel zichtbaar vet en weinig kleren. Zo anders als de ingetogen indiaanse vrouwen van het Andesgebied ha ha!

Bij aankomst zagen we palmbomen en een supermooie turquoise zee, een goed vooruitzicht voor de komende 9 dagen dus. Eenmaal aangekomen bij West End ( gedeelte van het eiland voor de armoedzaaiers: wij dus) op zoek gegaan naar een goedkoop hostel. Een hostal vinden bleek niet moeilijk maar goedkoop bleek onmogelijk.30 dollar per nacht waren we kwijt. `s Avonds en de volgende dag zijn we rustig op zoek gegaan naar een goede betrouwbare duikschool. Er zijn een heleboel duikscholen die we er nogal ¨schooierig¨ uitvonden zien maar uiteindelijk 2 gevonden. Bij de ene konden we in een prachtig houten huisje tussen de bloemen, palmbomenen ananasplanten slapen dus de keuze was gauw gemaakt: Ocean Connections werd het.

De dag daarop begon de eerste cursusdag. Onze duikinstructeur Peter zette ons achter n tv met DVD vol met hele interessante theorie over duiken ( NIET DUS).De cursus begon dus niet zo spectaculair maar ja het hoort erbij. `s Middags gingen we meteen de zee in en op onze knieen oefenen te ademen door onze regulator. Wel maf maar het is niet heel erg anders dan door een snorkel ademen dus datging allemaal vlekkeloos. Peter is echt n geweldige instructeur; een hele rustige geduldige man.We voelden ons echt in de juiste handen bijhem. Hij heeft trouwens ook een heel lollig accent waardoor ik dacht dat hij Russisch was( Ja Maaike, precies dat accent wat jij zo geweldig na kan doen, ik moest tijdens die dagen ook heel vaak aan je denken ha ha!). Delolligste uitspraak (vind ik dan)is wel het woord surface: oppervlakte. Even kijken of ik dit kan opschrijven... SOERRRRRFUS hi hi hi! Maar daar had je misschien bij moeten zijn... :-)

Ik zie dat mijn verhaal al weer veel te lang wordt, dus ik zal ff ter zake komen. We hebben 4 dagen cursus gehad en we hebben onze PADI gehaald. En oh ja, t was n heel mooi eiland.

Nou dit was t wel weer wat betreft Honduras. Of is dit misschien toch iets te beknopt? Ik moet toch echt nog even uitwijden over de duikervaring. Het begin ging allemaal heel soepeltjes. Ik was eerst wel ff in de war door al die technische dingen zoals het woord Bar, volume en
¨compressed air¨, maar gelukkig was Gerben er om hetuit te leggen. De 2e dag gingen we de zee weer in maar deze keer iets dieper, zo`n 5 tot 7 meter. Hiervoor ging het allemaal van n leien dakje maar dit was voor mij n beetje teveel in 1 keer. Ik moest eigenlijk eerst weer ff wennen aan rustig onder water ademen en nu moesten we ook al meteen een aantal meters gaan zakken en dus lucht uit de BCD ( soort opblaasbaar zwemvest waar alle slangetjes,zuurstofen apparaten op aangesloten zijn)laten en ¨equalizen¨ oftewel je in je neus knijpen en langzaam je oren weer open laten ploepen. Op het moment dat ik de bodem raakte was ik als n astmapatient aan t ademen terwijl Gerben heel relaxed op zn knieen zat met zn armen over mekaar ha ha! Ik kon niet echt rustig worden en ging weer naar boven. Peter gaf niet echt de indruk dat ie met me meeging naar boven dus ben ik maar in mn eentje gegaan. Bij de 2e poging ben ik gewoon eerst ff n paar keer net onder de oppervlakte gaan ademen (of zoals Peter zegt: SOERRRRRFUS) en toen langzaam naar de bodem gedaald. En toen ging het gelukkig wel goed. Op zich was het eigenlijk helemaal niet eng om zoveel meter onder water te ademen als je er maar niet veel over na ging denken.

Onder water moesten we allemaal skills,oefeningen doen om te leren hoe te reageren in noodsituaties. Duiken leren stelt eigenlijk helemaal niks voor maar de hele cursus gaat bijna alleen maar over het oefenen van enge noodsituaties zoals: je zuurstof is op, je regulator doet raar en geeft alleen maar gigantische stoten zuurstof zodat je niet normaal kan ademen of je masker gaat van je hoofd. Dit laatste vond ik persoonlijk het engste. Heel stom, je weet dat je gewoon rustig kan doorademen en dat er genoeg zuurstof is en dat je gewoon je ogen dicht moet doen. Maar op de een of andere manier ging ik tijdens of na zon oefening toch altijd n beetjepaniekeriger ademen. En deze skill moest je natuurlijk ook 4 keer ofzo doen. Oh ja, en ook nog een heel stuk onder water zwemmen zonder je masker. Je masker half vol laten lopen met water en hem dan weer leegmaken of je masker helemaal vol laten lopen of je masker zelf af en op doen. Gerben deed alle skills vlekkeloos. Alleen met kompas zwemmen ging niet helemaal goed, maar dat kwam meer omdat hij een stuk moest zwemmen op een bepaalde hoogte en hij steeds weer naar de bodem zakte. Dus zat hij steeds met zn knieen in t zand ha ha. Maar dat ging de 2e keer helemaal goed.

We hadden tegen de 4e dag al 3x gedoken en het ging allemaal goed. De 4e dag moesten we ook ons examen afleggen en we hadden 4 foutjes dus we waren geslaagd. Het enige wat we toen nog moesten doen was 1 duik met een paar skills (alsje kramp in je been hebt of alsje bewusteloos bent> dan moet de anderje dus redden)en dan zouden we onze PADI hebben. Appeltje eitje dus. Dacht ik... We moesten weer 1 van mn favoriete skills doen: het masker op en af doen. Gerben deed de skill alsof ie al jaren zn duibril op en af doet onder water maar bij mij ging t n beetje mis. Omdat k lenzen heb kan ik niet onder water kijken. Ik dacht dat ik eerst mn bril moest laten vollopen met water en m dan pas af doen en voor me houden en dan weer op doen. (Dit is ook geen enkel probleem hoor als je gewoon rustig blijft)Ik dacht dat Peter me zou aantikken als mn masker vol met water zat zodat ik, ook met mn ogen dicht, wist wanneer k mn masker af kon doen. Maar hij tikte me maar niet aan, achteraf hoefde ik mn masker helemaal niet vol te laten lopen maar kon k m gewoon meteen af en op doen. Ik dacht hoe lang duurt dit nog, wanneer is dat stomme masker nou ns vol met water, grrr! Toen kreeg ik dat stomme masker ook niet weer op met 1 hand, want mn andere hand moest ik gebruiken om mn neus dicht te knijpen omdat ik zonder masker zat. Kortom een groot drama. Doordat t allemaal niet ging, ging ik veel te oppervlakkig ademen en raakte ik in paniek. Op n gegeven moment dacht ik alleen maar ik wil naar boven!!!! Ik aangeven aan Peter dat ik naar boven wilde, maar wederom gaf Peter geen gehoor aan mijn wens. Ik dacht, verdorie, ga met me mee naar boven en anders ga ik wel alleen. Hij probeerde mij natuurlijk alleen maar rustig te krijgen en rustig te laten ademen. Maar op de een of andere manier lukt dat dan niet meer. Ik dacht ook wel steeds: blijf rustig, haal diep adem en alles komt weer goed. Ik dacht het wel, maar deed het niet. Op een gegeven moment was ik zo in paniek dat ik zelfs mn ogen opendeed. Ik ben naar boven gezwommen(wat je ook niet te snel mag doen omdat dat slechtvoor je oren is). Peter probeerde me nog tegen te houden maar geen haar op mn hoofd die er aan dacht om nog langer onder water te blijven. Zo stom want er is totaal geen reden tot paniek want ook al zit je 9 meter onder water je hebt gewoon zuurstof en je kunt gewoon ademen net als boven water,tis heel raar... Ik snap zelf ook niet eigenlijk waarom ik zo dom paniekerig deed. Toen ik weer rustig was ben ik maar weer naar beneden gegaan en heb de skill opnieuw gedaan met tips van Peter en toen ging het gelukkig wel goed. Pff.... dat was me wel n heftige duik.

Ik heb echt wel een paar keer gedacht dat ik ermee wilde stoppen. Ik dacht: ¨bekijk het maar! Dit moet leuk zijn, dit doe ik voor mn lol en als ik er geen lol in heb kap ik ermee! Gerben gaat maar mooi alleen die stomme cursus doen.¨ Maargelukkigben ik wel door gegaan. Ik ben nu wel blij dat ik mn PADI heb maar ik kan niet zeggen dat ik niet zenuwachtig ben als k ga duiken. Gelukkig hoef je die stomme skills nu niet meer te doen,tenminste ikdoe mnmasker niet vrijwillig af op 18 meter diepte.

Na de cursus hebben we nog 2 fundives gedaan. Dat was heel erg leuk. Heel veel mooie vissen gezien. We hebben nog n paar schildpadden gezien, n mega Kingcrab, n Green Moray Eel. De Green Moray Eel is n mega dikke aal met knalgroene kleur. Die was echt heel bijzonder. Nog kreeften gezien en allerlei mooi gekleurde vissen waarvan we de namen niet kennen natuurlijk. Zee-egels, butterflyvissen, n barracudaen oh ja ook n peacockflounder. Die is heel grappig, dat is zonplatte vis die over de bodem schuifelt en heeft 2 ogen aan de boven kant. Maar deze vis is geboren als n gewone vis dus met1 oog aan elke kant, maar op een gegeven moment gaat hij dus op zn zij leven enverschuift het oogvan de zijkant naar de bovenkant, heel maf. Heel veel koraal gezien. Bij de eerste duik dachten wij dat het koraal aardig dood was.Wij hadden namelijk allemaal felle kleuren rood,blauw en groen verwacht, dat zie je tenminste altijd op fotos. Dit was allemaal erg bruinig en donker. Wedachten dat het vast n beginnersduikplek was omdat we t nog niet zo goed kunnen en we nog niet zo goed stil kunnen drijven. Maar dit blijkt dus achteraf normaal te zijn. Koraal heeft wel heel veel kleuren alleen wij kunnen dat niet zien omdat er niet genoeglicht is onder water. Hoe dieper je gaat hoe meer kleuren er verloren gaan. Dit was wel n beetje teleurstellend eigenlijk. Rood is de eerste kleur die verdwijnt. We zagen nog wel veel paars en lila en af en toe wat groen. Maar hoe vaker we gingen duiken hoe meer mooie dingen we wel zagen hoor. In het begin ben je zo bezig met het duiken zelf en proberenstil te drijven en geen koraal te beschadigen. Ik zwem ongeveer 2,3meter boven t koraal omdat ik zo bang ben dat ik iets raak. Er zijn zoveel kleine dingen te zien wat aan ons oog voorbij gaat. Maar dat zal wel steeds beter gaan. De divemaster wees mij ook n paar keer krabben of kreeftjes aan in t koraal, k heb r wel 5 minuten boven gezweefd maar niks kunnen ontdekken :-)

T was n hele ervaring om te leren duiken en erg leuk om dieper onder water te kunnen. Maar het was hier zo mooi onder water dat je met snorkelen bijna net zo veel moois zag als met duiken. We zijn ook nog 3 dagen naar het strand van West Bay gegaan wat het allermooiste strand is maar waar de hotels onbetaalbaar zijn. Supertropisch strand met palmbomen (zie fotos) en heel mooi koraal.Aan t eind van de baai waren ook allemaal rotsen met leguanen.Als je daar gewoon in t water stond zag je zelfs allerlei grote vissen en needlefish, die zijn ook heel grappig. Hele lange dunne vissen met n hele puntige bek. Er is zoveel koraal rond Roatan, alleen met snorkelen vermaak je je al n paar dagen. Helaas waren er ook heel veel debiel lokale jongeren die gewoon in het lagere water boven op het koraal gingen staan en er vanaf doken. Echt zo belachelijk!!Op de duikschool zeiden ze wel dat hetkoraal niet dood is, dat het bruin is omdat de kleuren verdwijnen maar je zag ook echt wel veel koraal dat voor de helft mooi was en de andere helft gewoon helemaal afgebrokkeld. Heel erg zonde. Gelukkig zijn de meestemooiekoraalmuren dieper waar gewone snorkelaars niet komen.

Roatanzit vol met canadeze toeristen, niet normaal! Was wel n beetje n shock toen we aankwamen.Iedereen begint in het engels tegen je tepraten, terwijlin Zuid-Amerika echt geen kip engels praat. En dan ineens alles in dollars, ook zo stom. Ga je uit eten staan er alleen maar dollarprijzen op t menu. Was moeilijk om low-budget te leven op Roatan. Maar de cursus was wel echt supergoedkoop, schijnt naast Thailand goedkoopste plek ter wereld te zijn om je PADI te halen. Dus in Guatemalamaar ff weer op de pequeños letten :-)